Stanisław August Poniatowski był ostatnim królem elekcyjnym Polski, który panował w latach 1764-1795. Była to II połowa wieku XVIII , czasy trudne i tragiczne w naszej historii. Niewiele jest w historii Polski postaci, która budziłaby tyle kontrowersji i sprzecznych ocen wśród historyków. Wybrany królem Polski w 1764 r., dzięki poparciu Rosji, od początku nie budził sympatii szlachty, która odnosiła się do niego z nieufnością i uważała go za zwolennika Rosjan. Także jego pochodzenie, czyli ze średniej szlachty, nie przyniosło mu popularności. Wszystko to spowodowało, że od początku miał przeciwko sobie szlachtę. Po swoim wyborze na króla, dążył do przeprowadzenia w Rzeczypospolitej reform politycznych, gospodarczych i wojskowych. Chciał realizować swoją własną politykę. Utworzono wtedy komisję skarbową i wojskową i nieznacznie ograniczono liberum veto. Wszystko to doprowadziło do pogorszenia stosunków z Rosją, która obawiała się utraty swoich wpływów w Polsce. Spowodowało to z czasem interwencję Rosji, która zahamowała rozpoczęty przez króla proces reform. W 1772 r. dokonał się I rozbiór Polski przez Rosję, Prusy i Austrię. I chociaż król stosował politykę biernego oporu i opóźniania, to jednak ostatecznie musiał uznać utratę części ziem polskich i kontrolę rosyjskiego ambasadora. W 1788 r. rozpoczęły się obrady Sejmu Czteroletniego, który podjął wiele ważnych decyzji o charakterze reformatorskim. Jednak najważniejszym dokonaniem Sejmu było uchwalenie w 1791r. Konstytucji 3 Maja. Była to pierwsza tego typu ustawa w Europie, a druga na świecie. W wyniki Konstytucji 3 Maja Rzeczpospolita przekształciła się w monarchię konstytucyjną. Działalność Sejmu Czteroletniego, a wraz z nią proces reform, została jednak przerwana przez zbrojną interwencję Rosjan. Magnaci, którzy byli przeciwko reformom podpisali w Targowicy akt, który uznawał Konstytucję 3 Maja za nieważną. Stanisław August Poniatowski przystąpił do Targowicy a ostatni sejm Rzeczypospolitej zatwierdził drugi rozbiór Polski. Król pogodził się z tą sytuacją, nie widział żadnej możliwości oporu. W 1795 r. trzy mocarstwa dokonały ostatecznego podziału Polski, a król Stanisław August abdykował. Niektórzy historycy twierdzą, że Stanisław August mógł zatrzymać upadek państwa polskiego, co wymagało jednak silnego charakteru, doświadczenia wojskowego i przebiegłości politycznej. Tych jednak cech nie posiadał. Wg nich , w tym zakresie był nieudolnym władcą, całkowicie uzależnionym od woli carycy Katarzyny II. Głównym zarzutem w stosunku do króla było przystąpienie do Targowicy i dobrowolne abdykowanie, w zamian za obietnicę spłacenie swoich długów. Na jego niekorzyść przemawia także brak realizmu politycznego, król do końca panowania, łudził się, ze ma wpływ na politykę. Z drugiej strony nie można nie doceniać jego zasług w zakresie kultury, nauki i edukacji. Król był człowiekiem wykształconym o światłym umyśle. Jego wielka znajomość ówczesnych prądów w sztuce i mecenat artystyczny i naukowy, zapewniły mu uznanie zarówno w ówczesnym świecie naukowym jak i dziś. Zdaniem niektórych historyków jego wkład w polską kulturę i naukę stał się podstawą obrony wartości narodowych w czasie zaborów. Stanisław August Poniatowski sprowadził do Polski wybitnych malarzy, takich jak Canaletto i Bacciarellego, którzy na swoich obrazach ukazali ówczesną Warszawę, na jego dworze działali wybitni architekci, pracujący przy budowie letniego pałacu królewskiego w Łazienkach oraz przy przebudowie Zamku Królewskiego. Król przyczynił się także do rozwoju literatury i teatru. To na „obiadach czwartkowych”, które organizował, spotykali się wybitni twórcy literatury. Byli tam Ignacy Krasicki, Julian Niemcewicz, Wojciech Bogusławski, Stanisław Trembecki i wielu innych. Stworzył podstawy systemu edukacyjnego całego kraju, otoczył opieką uczelnie, które były prowadzone przez pijarów. W 1765r. została założona szkoła rycerska, pierwsza w Polsce szkoła świecka, wychowującą młodzież w duchu postępowym. W czasie jego panowania utworzono Komisję Edukacji Narodowej, pierwsze w Europie ministerstwo oświaty publicznej i świeckiej, do jej powstania w dużej mierze przyczynił się sam król. Jednak wszystkie te osiągnięcia w dziedzinie kultury, sztuki i nauki są jakby w cieniu niesławy, jaka go otacza, ponieważ ciągle jest uważany za zdrajcę narodu, gdyż przez swoją słabość doprowadził do utraty suwerenności przez Rzeczpospolitą. Zdaniem niektórych historyków, w innych warunkach politycznych, gospodarczych i społecznych byłby zupełnie innym władcą.
pozytywy; -obiady czwartkowe -wywar ogromny wpływ na kulturę i naukę -założenie w 1773r komisje edukacji narodowej -konstytucja 3 maja negatywy; -Rzeczpospolita za jego panowania osłabła(brak reform,rozbiory) -zaciągał pożyczki na obrazy książki itp. -wykazał słabość wobec Katarzyny II-(DRUGIEJ) (podczas wojny polsko -rosyjskiej) wycofując się z wojskami
1.Zawiązanie porozumienia miedzy Rosją,Prusami i Austrią 1772r-pierwszy rozbiór polski 2.W 1765 r w warszawie S.A Poniatowski powołał do życia szkołę rycerską. 3.Dążenie króla do przeprowadzanie reform.... Nic więcej nie kojarze,ale mam nadzieje ,że troche pomagłam jeżeli o to chodziło;}...
Dokonaj oceny panowania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Jakich ważnych rzeczy dokonał, a co należy uznać za niepomyślne dla Polski skutki jego rządów....
