W jaki sposób Kościół angażuje się w działalność charytatywną? proszę o odpowiedz :) (ok strony podaniowej)

W strukturze organizacyjnej Caritas podstawową rolę odgrywają Parafialne Zespoły Caritas. To na nich we wspólnotach parafialnych spoczywa ciężar działalności charytatywnej. Główne cele PZC: - mobilizacja parafii do działalności charytatywnej, - przewodniczenie parafialnym działaniom charytatywnym; - rozpoznawanie potrzeb i możliwości pomocy charytatywnej na terenie parafii, - organizowanie i świadczenie pomocy dla osób lub grup potrzebujących wsparcia (chorzy, niepełnosprawni, osoby samotne i starsze, rodziny wielodzietne, rodziny dysfunkcyjne, dzieci, młodzież, bezdomni, bezrobotni); - opieka nad charytatywnymi placówkami kościelnymi (jeśli takie działają na terenie parafii); - współpraca z osobami lub organizacjami prowadzącymi działalność charytatywno-opiekuńczą. Parafialne Zespoły Caritas podejmują zadania charytatywne wynikające z potrzeb chwili i sytuacji parafialnej. Pozyskują środki na działalność charytatywną oraz prowadzą dystrybucję pomocy materialnej i finansowej. Członkowie PZC są wolontariuszami. Najczęściej angażują się w działalność charytatywną parafii ludzie starsi (emeryci, renciści), ale także dzieci i młodzież. Trudno przecenić ich rolę w kościelnej działalności charytatywnej. Szkolne Koła Caritas (SKC) są kościelnymi organizacjami funkcjonującymi w szkole. Skupiają one nauczycieli (opiekunów) oraz uczniów angażujących się w działalność charytatywną jako wolontariusze. SKC realizuje Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dn.21.05.2001 r., które zakłada wszechstronne wychowanie młodych ludzi. Członkowie SKC działają na rzecz potrzebujących dzieci, dorosłych i osób starszych. "Zewnętrznemu posłannictwu winna towarzyszyć wewnętrzna praca PZC i SKC nad pogłębieniem życia duchowego członków. Posługa charytatywna wymaga od tych, którzy ją świadczą, wielkodusznego poświęcenia się dla innych, ofiarności, duchowo pojętego ubóstwa, pokory a nade wszystko autentycznego zjednoczenia z Chrystusem. Wolontariusze charytatywni powinni posiadać takie cnoty społeczne jak: uczciwość, poczucie sprawiedliwości, szczerość, uprzejmość, siła ducha, a ich wzorem winna być Najświętsza Maryja Panna, "która w czasie życia ziemskiego, podobnego do innych, pełnego trosk rodzinnych i pracy, jednoczyła się zawsze najściślej ze swoim Synem i współuczestniczyła w całkiem szczególny sposób w dziele Zbawiciela" (DA 4). Owocna praca PZC i SKC wymaga regularnych, przynajmniej comiesięcznych, spotkań z duszpasterzem, które powinny mieć na uwadze formację religijno-ascetyczną, metodyczno-fachową oraz sprawy organizacyjne. Część pierwszą może wypełnić Msza św. z homilią, nabożeństwo, konferencja ascetyczna lub wspólne rozważanie Słowa Bożego. W części drugiej powinien znaleźć się referat z dziedziny teologii, psychologii, katolickiej nauki społecznej, prawa, pielęgniarstwa itp. Po referacie powinien być czas na dyskusję, zmierzającą do wyciągnięcia wniosków i sformułowania postulatów praktycznych. Ostatnią część spotkania Zespołu wypełnia omówienie spraw bieżących i organizacyjnych, zwłaszcza problemów nowych i planowanych w najbliższym czasie działań charytatywnych" (Instrukcja zatwierdzona przez KEP w 2000 r.). Propozycję tematów comiesięcznych spotkań znajdziemy w Zeszytach formacyjnych przygotowywanych corocznie przez Caritas Polska. Mam nadzieję , ze pomogłam a jak nie to sorry :)