Przemoc wśród dzieci i młodzieży to jeden z najtrudniejszych problemów wychowawczych. To zjawisko niepokoi pedagogów we wszystkich krajach na wszystkich kontynentach. Czasem skala agresji i skutki przemocy są niezwykle dramatyczne. Czy szkoła musi być bezradna wobec rosnącej przemocy? Czy jedyną skuteczną ochroną ma być obecność służb porządkowych? Czy można coś zrobić, aby zmniejszyć agresję i zwiększyć bezpieczeństwo i dzieci i wychowawców? Aby przeciwdziałać temu zjawisku, co winno leżeć w interesie całego społeczeństwa, konieczne jest podjęcie pewnych działań: 1. Można przygotować samych nauczycieli. To zadanie wykracza poza możliwości samej szkoły i wymaga decyzji systemowych. Absolwenci szkół wyższych zanim trafią do szkoły, powinni poznać podstawy psychologii. Muszą rozumieć, skąd się biorą zachowania agresywne, umieć rozpoznawać procesy grupowe i wiedzieć, jak trudno jednostce przeciwstawić się naciskom grupy. Znać podstawy motywacji, umieć nawiązywać dobre relacje. Tego typu praktyczne umiejętności młody nauczyciel powinien nabywać w trakcie kształcenia. 2. Nauczyciele pracujący w szkole, a szczególnie wychowawcy, powinni mieć możliwość, a może obowiązek przejścia szkolenia o tematyce rozpoznawania i przeciwdziałania agresji. 3. Szkoła musi pozyskać zaufanie rodziców. To wymaga zmiany sposobu kontaktu, innego stylu porozumiewania się. Nauczyciele muszą mieć czas na rozmowy z rodzicami, zwłaszcza indywidualnie. Trzeba przekonać rodziców, że cel szkoły i domu jest zbliżony. 4. Nauczyciele w szkole muszą działać jak dobrze zgrany zespół. 5. Trzeba nauczyć młodzież radzenia sobie w sytuacji nacisku grupy. To bardzo trudne. Bez specjalistycznego treningu rzadko, który uczeń potrafi przeciwstawić się klasie, nawet wówczas, gdy ma na to ochotę. 6. Każdy przypadek agresji w szkole powinien być ujawniany. Wychowawcy nie mogą się bać o tym mówić. Zwłaszcza młodzi nauczyciele powinni wiedzieć, do kogo mogą się zwrócić w przypadku kłopotów z młodzieżą. 7. Wychowawcy muszą starać się poznać swoich uczniów. Są cztery poziomy takiego poznania: I – najniższy, nauczyciel musi znać imię ucznia, rozpoznawać go i wiedzieć, z jakiej jest klasy. II. poziom to diagnoza uzdolnień i zainteresowań ucznia III poziom, oznacza znajomość jego sytuacji domowej, problemów rodzinnych czy losowych IV najwyższy poziom oznacza, że to uczeń ma zaufanie do nauczyciela i zwróci się do niego w razie jakichś problemów własnych. Dobra znajomość ucznia jest warunkiem koniecznym efektywnych działań profilaktyki społecznej w szkole. 8. Należy poszukać i zgromadzić sprzymierzeńców. Nauczyciele muszą blisko współpracować z poradnią psychologiczno – pedagogiczną, z policją, władzami samorządowymi, kuratorem oświaty, organizacjami pozarządowymi. 9. Przeciwdziałać i stosować profilaktykę, tak aby nie dopuścić do zachowań agresywnych. Szkoła powinna być interesująca dla uczniów. Ale powinna też stawiać im wysokie, lecz realne wymagania. Konsekwentne i spójne zasady wychowawcze całego grona, uprzejme traktowanie uczniów, wychowanie przykładem własnym, przestrzeganie praw ucznia, ale także stanowcze egzekwowanie obowiązków, jasne kryteria nagradzania to droga prowadząca do wyrabiania w uczniach właściwych postaw i norm zachowania.
Przemuwienie na temat Jak przeciwstawiac sie agresji. powinno zajac strone a4
Przemuwienie na temat Jak przeciwstawiac sie agresji. powinno zajac strone a4...