Jurand mieszkał w Spychowie, gdzie był komesem, właścicielem gródka na pograniczu polsko-krzyżackim. Powszechnie znano go jako dzielnego rycerza.Był człowiekiem wysokim, dobrze zbudowanym, nie brakowało mu bogactwa. Jego żona zmarła ze strachu, gdy krzyżacy próbowali ją porwać.Córkę Juranda wzięła na swój dwór księżna Anna Danuta, a rycerz cały czas poświęcał przygranicznym potyczkom ze znienawidzonym Zakonem. Zawsze wychodził z walk zwycięsko, potrzeba zemsty była w nim ogromnie silna. Imię Juranda budziło przerażenie Niemców. Mówiono o nim ,,Straszny Mazur", Krzyżacy nazywali go ,,krwawym psem". Rycerz ponad wszystko kochał swą córkę. Dla jej dobra zgodził się na upodlenie, odrzucił rycerską dumę i pokorny stanął pod bramami Szczytna. Uważał przy tym, że został zhańbiony, utracił sławę i cześć. Czuł się moralnie zdruzgotany, niezdolny do czynu. Oszukany, raz jeszcze zemścił się na Krzyżakach wielu zabijając i raniąc. Dał przy tym dowód nadludzkiej siły. Opuścił Szczytno oślepiony, niemy, z obciętą prawą prawądłonią. Gdy zmarła Danusia, jego córka, nie pragnął już zemsty ale modlił się i pokutował.Zaszła w nim ogromna przemiana, wolno puścił Zygfryda, oprawcę dziecka (tę decyzję Juranda można różnie interpretować, nie tylko jako akt łaski). Umarł rychło po śmierci córki.
