Ryszard CZajkowski Fizyk z wykształcenia, z zamiłowania podróżnik, autor programu telewizyjnego „Przez lądy i morza”. W czasie swoich podróży na wszystkie kontynenty wykonał kilkadziesiąt filmów o charakterze podróżniczo geograficznym i ponad sto programów telewizyjnych. Wynikiem jego podróży są reportaże w periodykach i dwanaście indywidualnych wystaw fotograficznych prezentowanych w Polsce, a nawet poza granicami. Ryszard Czajkowski był i działał na wszystkich kontynentach. Pierwsze jego wyprawy to wyprawy polarne. Zaczynał od Antarktydy w 1965r , wyprawa trwała 17 miesięcy. Na Antarktydzie był jeszcze trzykrotnie. Brał udział w siedmiu wyprawach na Spitsbergen, gdzie między innymi zdobywał szczyty (opis w Taterniku). Brał udział w międzynarodowej wyprawie w góry Mongolii. Działał w Hindukuszu, królewskim jeszcze Afganistanie i Indiach. Później trudno już wymieniać konkretne wyprawy. Do najważniejszych należą wyprawy do Chin i Laosu. Przejście przez Tybet w 1984r. Wyprawa do Mozambiku, Udział w kajakowej wyprawie „Do Źródeł Nilu”, kolejne przejazdy przez Saharę w Algierii ale i Mauretanii, wyprawa do Kraju Dogonów, Syberia, kilka wypraw do Afryki Północnej. Zimowy przejazd skuterem przez Laponię i w 2001 roku przelot jednosilnikowym dwupłatowcem AN-2 z Bełchatowa (Polska) do Bukawu (Kongo) oraz wiele innych. Wynikiem tych podróży są filmy, artykuły i prezentowane na wielu wystawach zdjęcia. Najważniejszym dorobkiem są programy telewizyjne w pierwszym programie TVP. Ponad dwieście lekcji „Geografii dla szkół”, około 150 programów „Przez lady i morza” i kilkadziesiąt programów pt „Wędrowiec”. Udzielał wiele wywiadów dla telewizji i prasy lokalnej, między innymi w Nowym Jorku. Początkowo interesował się krajobrazem ale po pierwszej wyprawie do Indii w 1971r., a później do innych krajów Azji i Afryki, coraz bardziej interesują go ludzie, ich życiowe motywacje i religie. Filmy nabierają charakteru filmów etnograficznych. Przykładami są tu filmy „Sposób na Afrykę” i „Tajemniczy Świat Dogonów”, oraz duża wystawa fotograficzna zorganizowana w związku z międzynarodowym Kongresem Indologicznym na Uniwersytecie Warszawskim pt „Indie, święci mężowie święte miejsca” W uznaniu jego działalności, na Antarktydzie nazwano górę jego imieniem „Czajkowski Needle” i został członkiem prestiżowego nowojorskiego klubu „The Explorers Club”. Prowadzi zakrojoną na dużą skalę, cieszącą się uznaniem, akcję ilustrowanych przezroczami odczytów w szkołach, klubach, a nawet na wyższych uczelniach w ramach seminariów.
Dobrowolski Antoni Bolesław (1872-1954), polski podróżnik i geofizyk. Kształcił się w Warszawie i w Belgii. Przez pewien czas przebywał na zesłaniu na Kaukazie. Podczas pobytu w Belgii, w wieku 25 lat wziął udział w wyprawie na Antarktydę. Podczas rocznego unieruchomienia statku przez lody na Morzu Bellinghausena, zajmował się badaniami naukowymi. Mając 35 lat powrócił do kraju. Przez kilka lat przebywał jeszcze na stypendium w Szwecji. Przed II wojną światową wykładał pedagogikę na Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie, po wojnie na Uniwersytecie Warszawskim. Członek Polskiej Akademii Nauk. Założyciel Towarzystwa Geofizyków (1929), dyrektor Państwowego Instytutu Meteorologicznego (1924-1929). Inicjator założenia przez Polskę naukowej stacji polarnej na Wyspie Niedźwiedziej (1933).
Scott Robert Falcon (1868-1912), brytyjski żeglarz, badacz Antarktyki. 1901-1904 stał na czele wyprawy antarktycznej, podczas której odkryto Ziemię Króla Edwarda VII i zbadano Morze Rossa. Od 1910 kierował wyprawą na biegun południowy, gdzie dotarł 18 stycznia 1912, 33 dni po R. Amundsenie. Wraz z czterema członkami wyprawy zginął w drodze powrotnej w marcu 1912.
