a) Rzeżba młodoclacjalna w Polsce Północnej. Dominują tu wysoczyzny moreny dennej- płaskiej lub falistej- zbudowane na ogół z glin i piasków glinianych, osadzonych wskutek szybkiego wytapiania się lądolądu. Kulminacje (najwyższą jest Wierzyca) zostały utworzone przez moreny czołowe spiętrzone lub akumulacyjne zbudowane z glin, głazów, żwirów, piasków i innych materiałów skalnych pomieszanych ze sobą. Na tym terenie występują również inne formy wypukłe m. in .: -drumliny- podłużne wzgórza żwirowo piaszczyste, pokryte gliną - pagórki morenowe - kemy- wały i pagórki złożone z warstwowanych piasków - ozy- podłuzne wały piaszczyste - rynny jeziorne- zagłębienia wyerodowane pod lądolodem przez płynące pod nim wody. b) Dla środkowej i południowej części Polski typowa jest rzeżba staroclacjalna. Spotykamy tu takie same formy terenu jak w pln. Polsce: moreny czołowe i denne, pradoliny itp. Są one jednak słabiej zarysowane w krajobrazie. Przeważają tu równiny z rzadko występującymi wzgórzami, rozcięte przez płytkie, lecz szerokie doliny, a także płaskie i rozległe kotliny. Na ukształtowanie się tego typu rzeżby wpłynął klimat subpolarny. Po zmarzniętym podłożu spełzał rozmarznięty grunt. W rezultacie dawne wysoczyzny polodowcowe i moreny czołowe uległy obniżeniu, przy równoczesnym zasypaniu dawnych rynien i zatorfiowionych niecek jeziornym materiałem ze stoków i zboczy dolin. ŹRÓDŁO: Geografia 3, poziom podstawowy, wyd. Operon
porównaj rzeźbę młodoglacjalną i staroglacjalną na przykładzie polski (wskaż formy rzeźby )
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź