Zredaguj notatke prasowa o wypadku majora Krasnodębskiego.

Urodził się 10 sierpnia 1904 roku w miejscowości Wola Osowińska, niedaleko Łukowa. Jako 16 letni chłopak zaciągnął się do wojska, by walczyć z bolszewikami. Ukończył Lwowski Korpus Kadetów w 1925 roku i wstąpił do Oficerskiej Szkoły w Dęblinie. Ukończył ją, promowany 15 sierpnia 1928 roku. Otrzymał stopień podporucznika i tytuł obserwatora. W następnym roku odbył kurs pilotażu. Po ukończeniu kursu trafił do 111 Eskadry Myśliwskiej. 13 listopada 1935 roku objął dowództwo eskadry. 19 października zdał dowództwo por. Gustawowi Sidorowiczowi. Awansował na stopień kapitana i został nominowany na dowódcę III/1 Dywizjonu Myśliwskiego. Jego dywizjon, składający się ze 111 i 112 eskadry, podlegał dowództwu Brygady Pościgowej. Podczas Kampanii Wrześniowej dowodził dywizjonem na ziemi i w powietrzu. 3 września podczas walki w rejonie Zielonki został zestrzelony przez Me 110. Ratował się skacząc ze spadochronem. Mimo ran został w jednostce, by dalej dowodzić. Wraz z personelem Brygady przekroczył granicę z Rumunią, by przedostać się do Francji. Po przeszkoleniu na francuskim sprzęcie objął mjr Krasnodębski dowództwo grupy pilotów, która w dołączyła 16 maja do francuskiego dywizjonu I/55. W skład jego grupy wchodzili por. Ferić, ppor. Zumbach, kaprale Bełc, Karubin, Wojtowicz. Od 22 maja Polacy brali udział w walkach z Niemcami. 11 czerwca lotników przesunięto na lotnisko Villacoublay, do obrony Paryża. 17 czerwca dotarł do pilotów rozkaz ewakuacji do Algieru, a stamtąd mieli udać się do Anglii. mjr Krasnodębski już 2 sierpnia objął dowództwo 303 dywizjonu myśliwskiego w Northolt. Sprawował tę funkcję wraz ze S/L Kelletem. Jednostka weszła do walki 30 sierpnia 1940 roku. 6 września S/L Krasnodębski został zestrzelony podczas walki, między Hextable a Wilmington. Ciężko poparzony trafił do szpitala. Na wniosek nowego dowódcy dywizjonu S/L Urbanowicz został odznaczony krzyżem Virtutti Militari, 23 grudnia 1940 roku. Odznaczenie wręczył pilotowi osobiście Naczelny Wódz gen. Sikorski. Rany były poważne. Krasnodębski musiał poddać się operacji plastycznej w szpitalu East Grinstead. Operował go Archie McIndoe. Do służby powrócił 2 czerwca 1941 roku. Wysłano go z Misją Wojskową do Kanady. Po powrocie do Anglii, 1 kwietnia 1943 roku objął dowództwo stacji Heston. Funkcję tę sprawował do 14 listopad 1943 roku. Następnie pełnił służbę jako dowódca 131 poru lotniczego w Northolt. 17 lutego 1944 roku zdał funkcję. Skierowano go Wyższej Szkoły Wojennej, w której zajęcia zaczął 2 stycznia 1945 roku. Następnie dowodził stacją w Newton, od 15 listopada do rozwiązania Polskich Sił Powietrznych. 31 października 1947 roku udekorowano go Krzyżem Walecznych. Po wojnie przeniósł się do Południowej Afryki, gdzie pracował czas jakiś jako kierowca. W 1951 roku przeprowadził się wraz z żoną do Kanady. Zmarł 3 lipca 1980 roku w Toronto.

zredaguj notatkę prasową o wypadku majora Krasnodębskiego

zredaguj notatkę prasową o wypadku majora Krasnodębskiego...