Śmierć jest jednym z podstawowych motywów w literaturze średniowiecznej, malarstwie i sztuce. Ma tościsły związek z filozofią epoki, czyli teocentryzmem wg niego życie ziemskie jest tylko etapem przejściowym do zycia wiecznego. Umieranie było istotnym zakończeniem życia. Powstaje więc sztuka umierania (ars moriendo). Miała ona pokazać sposób życia jaki miał prowadzić chrześcijanin aby dostąpić zbawienia. Śmierć wyobrażano sobie jako szkielet przepasany białą hustą, często w ręku trzymający kosę. Pojawił się również w malarstwie tzw. taniec śmierci (dance macabre). Taniec śmierci to korowód śmierci tańczącej z ludźmi w różnym wieku, różnej płci i o różnym stanie i pozycji społecznej. Tańce te miały na celu przypomnienie ludziom o tym, że od śmierci nie ma ucieczki, jest ona jedną sprawiedliwością na ziemi, należy więc tak aby być przygotowanym na jej nadejście. Popularny motyw średniowieczny to traktaty o dobrym umieraniu. Czasy sredniowieczne oswajają ludzi ze śmiercią poprzez epidemie i klęski żywiołowe. Choroby także dawał znak w XIV w. Przykładem w literaturze który poucza nas i oswaja z widokiem smierci jest "Rozmowa Mistrza Polikarpia ze Śmiercią" Autor w tym utworze zwraca się do wszystkich ludzi aby poznali okrucieństwo śmierci i że nikt jej nie uniknie. Mist Polikarp pragnął właśnie ujrzeć śmierć. Gdy się modlił ujrzał ją wreszcie. Był to nagi szkielet kobiety, przepasany białą hustą i z jej rozpadające się ciało. Wywołało to strach i obrzydzenie. Nie miała ona warg za to wypiete żebra i kosę w ręce. Na ten widok zemdlał. Wizerunek śmierci jest ukazywany po to aby ludzie oswajali się z widokiem i aby jej obraz wywołał lęk i strach po to aby ludzie się nawrócili. Utwór zachęcał do poprawy swojego zycia w myśl hasła średniowiecznego "memento morie" (pamiętaj o śmierci). Pouczał aby żyć godnie i byc przygotowanym na nadejście śmierci. Mam nadzieję że pomogłam :)
