1. wiązanie jonowe
np.
metal + niemetal
Na + Cl
Sód "przekazuje" elektron walencyjny Chlorowi - dzięki temu oba atomy mają trwałą konfigurację elektronową.
Jeśli Sód oddał elektron (cząstka o ładunku ujemnym) jest teraz kationem (czyli jonem o ładunku dodatnim), a chlor - anionem. Takie cząstki się przyciągają i tworzą wiązanie.
2. wiązanie atomowe niespolaryzowane
dwa atomy tego samego niemetalu
tlen + tlen (O₂)
Atomy "dzielą się" swoimi elektronami. Elektrony użyte w wiązaniu stają się wspólne.
3. wiązanie atomowe spolaryzowane
niemetal + niemetal
Zasada ta sama co w poprzednim, z tym że w przypadku np. HCl
wodór jest tak mocno przyciągany przez chlor (duża różnica ilości elektronów), że Cl staje się "centrum" cząsteczki i H jest "uzależniony", "lata wokół" chloru. Po prostu Cl jest "większy" i przez to "dominuje w związku".
4. wiązanie koordynacyjne
Zasada bardzo podobna jak w dwóch poprzednich z tym że "pożyczka" elektronów jest tylko jednostronna. W Ozonie (O₃) Znajduje się zwyczajnie połączony tlen (O₂ - wiązanie kowalencyjne [niespolaryzowane]), a JEDEN z atomów tego właśnie tlenu użycza swoich dwóch elektronów temu trzeciemu ("na doczepkę") atomowi. "TEN TRZECI" nie udostępnia innemu atomowi swoich elektronów, ponieważ już żadnemu jego elektrony nie są potrzebne.
5. wiązanie metaliczne
metal + metal
Wygląda to prawie identycznie jak w wiązaniu atomowe spolaryzowanym.
6. wiązanie wodorowe
Nie umiem tego za dobrze wytłumaczyć, ale chodzi o to że wodór porzuca ("osłabia"?) poprzednie wiązanie i łączy się z innym atomem.
7. wiązanie sił van der Vallsa
oddziaływania elektrostatyczne między dipolami (dwubiegunowa cząsteczka).
Niepełna odpowiedź, ale mam nadzieję że coś rozjaśniłem ;)
