Ruszyła rzeka. Kra pod mostkiem się piętrzy. Nocą zabiera kładkę Prut. Patrzą świerki z wysoka - pęka lód: Tyle nieba wiosennego, tyle wód! Kładkę trzeba umocnić, bo woda poniesie, Haki trzeba powbijać i złożyć drut. Komuż by się to chciało - mało świerków w lesie! Prut się pieni. Trzaska na rzece lód! A ty wzruszony po ogródku Wałęsasz się, wilgotny wąchasz krzak. Nad tobą chmura śniada sunie, Nad tobą fruwa ptak. Stajał marcowy śnieg na klombach. Po błotku drepcesz krok za krokiem. Tak samo wszystko jak przed rokiem Podpatrzeć chciałbyś, pooglądać... Zniesie mostek, poniesie - w dół ruszyły kry! Bełkocą wody, w słońcu się jarzą. Kładkę trzeba ratować - czas najwyższy! A ty? Tobie krokusy w ogródku się marzą.. lub W kalendarzu wiosna nastała, Za oknem śnieg wciąż pada, Ironia losu bywa jak zniewaga. Wiosna piękną porą roku bywa, Jednak nie zawsze jest o nas troskliwa, Nie zawsze bywa tkliwa i urodziwa. Nie ważne, kiedy, ważne, że niebawem, Ujrzymy wiosnę z jej zakwitającym kwiatem, A tuż po nim przywitamy się z latem. Każda pora roku jest pełna radości, Lecz wiosna bywa ostoją w miłości.
wracaj wiosno; zimę chętnie pożegnamy a zimę gorąco przywitamy wiosna niech bogata w kwiaty przyjdzie do nas przez wszystkie światy bo chodź zimę kochamy to wiosnę chętnie z kwiatami powitamy:)
Wiosno, gdzie jesteś, gdzie ? To pytanie nurtuje mnie Wszędzie szoro, wszędzie buro Słonko skryło się za chmurą Wiosno wracaj! krzyczę w głos Niech zaśpiewa znowu kos Niech słoneczko znów zaświeci Niech świat rozbrzmi śmiechem dzieci Wiosna to jest piękny czas Chęć do życia budzi w nas Drzewa , kwiaty się zielenią Napełniają nas nadzieją