1.Christoph Wilhelm Friedrich Hufeland (ur. 12 sierpnia 1762 w Langensalza, zm. 25 sierpnia 1836 w Berlinie) - niemiecki lekarz, twórca terminu makrobiotyka. 2.Makrobiotyka - jest to praktyka leczenia dietą, oparta na wschodnioazjatyckiej koncepcji, że zdrowie zależy od zachowania równowagi miedzy przeciwstawnymi siłami życiowymi. Makrobiotyka znajduje zastosowanie w leczeniu dolegliwości związanych z zaburzeniami pokarmowymi i stresem przez odpowiedni dobór pokarmu. Makrobiotyka jest często łączona z innymi, alternatywnymi metodami leczenia. Makrobiotyczna metodologia została przyniesiona do Europy z Japonii przez George’a Ohsawę (1893-1966). Oshawa był japońskim filozofem, który został zachęcony do sformalizowania zasad makrobiotyki przez Kaibara Ekiken, Andou Shōeki, Mizuno Nanbaku, i Sagen Ishizuka, oraz jego uczniów Nishibata Manabu i Shojiro Goto. Ohsawa wpłynął bardzo na Nishibata Manabu (który nauczał intensywnie w Paryżu, i konsekwentnie przywiózł teorie makrobiotyczne do Ameryki Północnej w późnych latach sześćdziesiątych (Hipisi), wspólnie ze swoimi uczniami Herman Aihara, Michio Kushi i Aveline Kushi, a także wieloma innymi wyznawcami zasad makrobiotycznego odżywiania. Zanim słowo "makrobiotyka" weszło do globalnego użytku, był używany termin, znany jako Unikatowa zasada – Unique Principle (tłumaczenie wprost z języka japońskiego). 3.Teoria kompozycji makrobiotycznych dań jest podzielona / odnosi się do: pory roku (wiosna, lato, jesień, zima) pory dnia (rano, południe, po południu) ilości oleju (tłuszczu) i soli w posiłku proporcji yin/yang w produktach, z których przygotowano danie koloru produktów, z których przygotowano danie (5 kolorów powinno zostać użytych w standardowym daniu: czerwony, biały, niebieski, żółty i czarny) smaków (aromatów) produktów użytych do skomponowania dania (5 smaków powinno być użyte: słodki, gorzki, ostry, kwaśny, słony) – patrz teoria 5 przemian temperatury produktów z podawanym daniu (suma powinna być -,0,+ w zależności od pory roku/dnia, kiedy podajemy posiłek).
