napisz recenzje dzienników Witolda Gombrowicz ... pilnie potrzebne.

Jest wiele sposobów na to, żeby zachwycić się ta zagadkową powieścią. Jednym z nich jest przeczytanie choć jednej powieści brukowej z czasów przedwojennej Polski. Zapewniam, że od razu uderzy was różnica w jakości. "Opętani" to najprawdziwsza perła literatury masowej, mająca wszystkie (co warto podkreślić) atrybuty takowej. Nie ma w niej obrzydliwych kalek z powszechnie znanych obiegowych historyjek, gnieżdżących się w popkulturze. Wszystko jest tu oryginalne. Wszystko - jak przystało na powieść Gombra. Miłość nie ma w sobie nic z sentymentalno-romantycznej tkliwości. Jest mroczna, zagadkowa... Nie wiadomo właściwie na ile to już miłość, a na ile tylko perwersja. Wątek sensacyjny, ha! Zapewne nie zawiedzie nawet najbardzie wprawnych fanów kryminału. A przy tym okraszony porcją surrealistycznego, prawdziwie ferdydurkowego humoru. W końcu trzeci z wielkich wzorców literatury popularnej - horror. Jest. A znaleźć go mozna na stronach opisujących gotycki zamek i pewną nawiedzoną komnatę. Gombrowicz nie byłby oczywiście sobą gdyby nie puszczał co jakiś czas oka do czytelnika. Każdy nawet nie wytrawny czytelnik zrozumie, że gombrowicz ma świadomość schematu w jakim się porusza. to własnie tej świadomości zawdzięczamy zapewne ów zabawny i owocujący poczuciem humoru dystans. Warto zaznaczyć, że intryga wcale nie traci przez to na napięciu. Wręcz przeciwnie: książka jest jeszcze przez to łatwiejsza i lżejsza w odbiorze. Sama aura otaczając a to dzieło też jest jak najbardziej powieściowa. "Opętani", powieść-bękart napisana trochę ze względów finansowych, trochę z artystyczno-ekperymentatorskich, była przez wiele lat ukrywana przez swojego twórcę, który nie przyznawał się do jej istnienia. Czy słusznie?