Cierpienie jest jednym z tych punktów, w których człowiek zostaje niejako "skazany" na to, ażeby przerastał samego siebie i zostaje do tego w tajemniczy sposób wezwany. Cierpienie ludzkie budzi współczucie, a także szacunek i na swój sposób onieśmiela. Konkretny człowiek w swoim cierpieniu pozostaje tajemnicą. Można wprowadzić rozróżnienie pomiędzy cierpieniem fizycznym, a cierpieniem moralnym. Do pewnego stopnia można używać zamiennie wyrazów "cierpienie" i "ból"; cierpienie fizyczne zachodzi wówczas, gdy "boli ciało", a cierpienie moralne jest "bólem duszy". Można też powiedzieć, że człowiek cierpi wówczas, gdy doznaje jakiegokolwiek zła. Stąd rzeczywistość cierpienia wywołuje pytanie o istotę zła: czym jest zło? Chrześcijaństwo głosi zasadnicze dobro istnienia oraz dobro tego, co istnieje. Wyznaje dobroć Stwórcy i głosi dobro stworzeń. Człowiek cierpi z powodu zła, które jest jakimś brakiem, ograniczeniem lub wypaczeniem dobra. Można również powiedzieć, że człowiek cierpi z racji dobra, które nie jest jego udziałem, od którego został odcięty lub, którego sam się pozbawił. Cierpi w szczególności wówczas, gdy to dobro w normalnym porządku rzeczy "winno" być jego udziałem, a nie jest. Cierpienie ludzkie to swoisty "świat", który bytuje wraz z człowiekiem; pojawia się w nim i przemija, a czasem nie przemija, ale utrwala się w nim i pogłębia. Każdy człowiek przez swe osobiste cierpienie jest cząstką tego "świata", a równocześnie ów "świat" cierpienia w nim jako całość się skupia. Oto parę przykładów naszego "świata" cierpienia.
