Ostatni poważny wybuch wulkanu w XX w. miał miejsce w 1996 r. (Na przełomie lutego i marca 2000 r. co prawda uaktywniła się Hekla, ale niegroźnie.) Był to ciekawy wulkan, schowany głęboko pod lodami lodowca Vatnajökull i to tak, że nie wiedziano gdzie właściwie się znajdował. A ten lodowiec to największy w Europie, ma 8 456 km² powierzchni, i lodu na nim na 1 000 m. Jaki był przebieg wybuchu tego wulkanu? W lipcu 1995 r. i sierpniu 1996 r. miały miejsce małe wybuchy pod lodowcem, 29 września 1996 r. nastąpiło małe trzęsienie lodowca blisko góry Bárðarbunga (2 009 m), przykrytej też lodem. Wulkanolodzy orzekli, że te wstrząsy są oznaką powstawania lawy przy wybuchu wulkanu. 30 września nastąpił wybuch w miejscu oddalonym o ok. 20 km od miejsc wstrząsów. Następnego dnia niedaleko miejsca zwanego Gjalp powstało zagłębienie 2 km szerokie i 100 m głębokie, i jeszcze dwa mniejsze na odcinku 5-6 km w kierunku południowym. 2 października od północnej strony zagłębienia wydobyły się chmury pary, gazów oraz czarnego popiołu i to na wysokość 8 km. A przecież wulkan wybuchł na głębokości kilkuset metrów pod powierzchnią lodowca. 8 października lawa przedarła się pod lodem i powstał szeroki na 400 m most lodowy. Utworzyła się jakby szpalta lodowcowo-wulkaniczna, na jej północnym krańcu powstał w lodzie rów 3,5 km długi i 2,1 km szeroki. 12 października można już było zaobserwować wysoki na 1 560 m stożek wulkanu ok. 350-400 m od miejsca gdzie nastąpił wybuch. Erupcja skończyła się 13 października i gęsta czarna chmura znikła. Ten wybuch różnił się od innych, był przecież pod lodowcem, lawy nie było widać, ale przez swoją wysoką temperaturę spowodowała topnienie lodu. Lawa popłynęła pod lodowcem w kierunku wulkanu Grímsvötn, i gdy pokrywa lodowa zapadła się, utworzyła wielki kanion 6 km długi, 2 km szeroki i aż 500 m głęboki. Wraz z lawą płynęły bloki lodu, kamienie, a nawet rozłupane drzewa pochodzące sprzed tysiąca lat. Lawa wydostała się wreszcie spod lodowca i popłynęła w kierunku oceanu szeroką rzeką, zabierając ze sobą topniejące brzegi lodowca.
1) spadek pogłowia owiec: - zbyt niskie ceny wełny, - wzrost cen pasz, - spadek popytu na wełnę, - konkurencja cenowa innych państw spadek pogłowia koni: - mechanizacja rolnictwa, - wzrost kosztów utrzymania zwierząt 2 ) Dużą liczbę trzody chlewnej zawdzięczamy głównie dużej konsumpcji mięsa wieprzowego.Wybierane jest z powodu licznych chorób zakaźnych u innych zwierząt konsumpcyjnych (drobiu, bydła i in.)
