Romeo:Bracie Janie jak cudownie że przybyłeś.Masz jakąś wiadomość od mojej, Mojej jedynej Julii? Brat Jan:Proszę Romeo to list od Julietty? Romeo:Czytam zachłannie,spijając słowa z tej karty.Podstęp.Ah serce tej niewiasty zaskakuje mnie.Jaki podstęp?jaka mistyfikacja?Trucizna?Katakumba?Ucieczka?Nie pojmuję! Ojcze o co chodzi?Jaki był jej zamysł? Brat Jan:Twa Luba pragnie w mistyfikacji przejść na moment w świat mistyczny,na moment zasnąć pod przykryciem śmierci ,by po przebudzeniu na zawsze z Tobą Szczęśliwcze bytować. Romeo:Moja ukochana Julia,jaka ona jest mądra i odważna! Braciszku pojadę z Tobą do Werony, poczekam tam na moją żonę. Brat Jan:Będzie jak zechcesz, a więc ruszajmy! Grobowiec Julii. Pani, Pan Capulet i Paris opłakuję śmierć Julii. Pani Capulet:Moja córeczką! Już nigdy więcej jej nie zobaczę! Pan Capulet: Ten smutny dzień niech zostanie przeklętym! Zgromadzeni odchodzą. Do grobowca wchodzi Romeo z Bratem Janem. Siada obok Julii i bierze ją za rękę. Romeo:Ukochana Julio! Zaledwie minuty dzielę nas od szczęśliwego życia! Julia budzi się, spogląda na Romea. Julia: Jesteś tu! Już zawsze będziemy razem! Romeo:Pozwól złożyć pocałunek na twej śnieżnobiałej ręce. Całuje ją w rękę. Julia podnosi się. Bierze Romea za rękę i wychodzą. Idą do Ojca Wawrzyńca. Ojciec Wawrzyniec:Moje kochane dzieci! Mamy niewiele czasu. Niedługo Capuletowie zauważą zniknięcie ciała Julii. Musicie uciekać, tam gdzie nie będą was szukać! Julia:Dobry Ojcze! Tyle ci zawdzięczamy! Romeo:Jak możemy ci się odpłacić? Ojciec Wawrzyniec:Wasze szczęście jest dla ,mnie największą zapłatą! Macie tu ode mnie trochę pieniędzy na drogę. Idźcie w pokoju! Romeo:Dziękujemy za wszystko, co dla nas zrobiłeś! Niech Bóg ci to wynagrodzi! Romeo i Julia wychodzą.
