Program naprawy Rzeczpospolitej w XVIII wieku . Daje swoje ostatnie punkty. Proszę o odp. ; )

Pierwsze dwa lata panowanie Stanisława Augusta upłynęły pod znakiem reform przeprowadzonych przez króla i „familię”. Były one możliwe do zrealizowania dzięki funkcjonowaniu konfederacji zawiązanej na sejmie konwokacyjnym, a umożliwiającej głosowanie większością, co pozwalało na uniknięcie skutków liberum veto. W ciągu tego czasu udało się królowi dokonać lustracji królewszczyzn, w wyniku której uzyskano środki na nową podwyższoną kwartę. Dzięki podniesieniu dochodów z królewszczyzn oraz dzięki otwarciu mennicy państwowej, nastąpiło polepszenie stosunków monetarnych. Duże zmiany przeprowadzono w wojsku. Stanisław August, popierając działalność Komisji Wojskowych ograniczających władzę hetmańską, powiększył budżet wojskowy, patronował wprowadzeniu nowych regulaminów dla piechoty i dragonii, podniesieniu poziomu dyscypliny i wykształcenia fachowego. Zreformowane zostały oddziały artylerii, powiększone oddziały cudzoziemskiego autoramentu, wojsk opartych na nowożytnych formach organizacyjnych. Tym samym malało znaczenie jazdy, niezdyscyplinowanej, źle wyszkolonej, stanowiącej oręż polityki hetmanów. Duże znaczenie przywiązano do wyszkolenia oficerów, którzy by łączyli wiedzę wojskową z obywatelską, patriotyczną postawą. W 1765 r. Powstał korpus kadetów kształcący przyszłą kadrę oficerską, zwany Szkołą Rycerską, z której murów wyszło wielu późniejszych działaczy politycznych. Jej komendantem mianowano Adama Czartoryskiego. Pierwszym kanclerzem nowego panowania został Andrzej Zamoyski, który rozpoczął swoją działalność od prób ulepszenia administracji miast. Odbudowę państwa trzeba było zacząć od reformy skarbu, którego dochody zamierzano oprzeć na wpływach z przemysłu i handlu. W tym celu z inicjatywy kół dworskich rozpoczęto realizację zamierzeń gospodarczych rozwijających produkcję i usprawniających transport, takich jak manufaktury wełniane czy kanał łączący dorzecze Dniepru i Niemna.