W XVII w. wybuchło kilka powstań kozackich. Największym z nich było powstanie z 1648 r. kierowane przez Bohdana Chmielnickiego. Jego przyczyną były zawiedzione nadzieje kozackie na wojnę z Turcją oraz nasilające się konflikty społeczne na Ukrainie. Chmielnicki wspierany przez Tatarów pobił wojska polskie w bitwach pod Żółtymi Wodami i Korsuniem. Kilka miesięcy później rozgromił polskie wojsko pod Piławcami i doszedł pod Zamość i Lwów. Choć później zaczął ponosić klęski, to przez wiele lat wojska polskie nie mogły poradzić sobie z powstańcami. Długa, ciężka i krwawa wojna domowa toczyła się ze zmiennym szczęściem. Zawierane kilkakrotnie ugody nie były respektowane przez obie strony. W 1654 r. Kozacy zawarli w Perejasławiu ugodę z Rosją i uznali władzę rosyjską w zamian za pomoc w wojnie przeciwko Rzeczpospolitej. Krok ten okazał się bardzo brzemienny w konsekwencje. Do wojny przystąpiły w 1654 r. wojska rosyjskie i odniosły poważne sukcesy. Podczas ,,Potopu szwedzkiego” działania wojenne zostały zawieszone, ale w 1660r. znów je wznowiono. Mimo zwycięstwa wojsk polskich dowodzonych przez J. Lubomirskiego pod Cudnowem, oraz wojsk polsko-litewskich Czarnieckiego i Sapiehy pod Połonką nie udało się utrzymać całej Ukrainy pod polskim panowaniem. Wojnę zakończył rozejm zawarty w 1667 r. w Andruszowie, na mocy którego Ukraina została podzielona wzdłuż Dniepru. Jej lewobrzeżna część wraz z Kijowem, została przyłączona do Rosji. Kozacy znaleźli się pod panowaniem rosyjskim. Dla samych Kozaków takie rozwiązanie okazało się fatalne w skutkach. Próbowali oni odgrywać rolę samodzielnego czynnika politycznego, manewrując między Rzeczpospolitą, Rosją i Turcją. Kozaczyzna ostatecznie została zlikwidowana w początkach XVIII w. Ostatnim wystąpieniem na Ukrainie było powstanie hajdamaków w 1768 r. Jego bezpośrednią przyczyną był wzrost pańszczyzny i prześladowania dyzunitów. Powstańcy pod dowództwem I. Gonty i M. Żeleźniaka dokonali rzezi szlachty i Żydów chroniących się w miasteczku Humań. Powstanie zostało stłumione przez wojska polskie i rosyjskie. Wszystkie te wojny toczone przez Polskę doprowadziły do wielkich zniszczeń kraju. Ich rozmiar był zatrważający. Doprowadziły one gospodarkę polską do ruiny. Po wojnach ze Szwecją zakończonych w 1660 r. około 60% ziem uprawnych leżało odłogiem. Straty wśród ludności cywilnej doprowadziły do zerwania ciągłości osadnictwa na ziemiach. Ubytki wśród ludności oraz brak środków na odbudowę spowodował cofnięcie gospodarcze Polski. Zjawiska te dotknęły zarówno wieś, jak i miasto.
Sukcesy i porażki Rzeczpospolitej w XVIII wieku
bardzo proszę o pomoc bo nic nie mogę na ten temat znaleźć !!!!!
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź