Zakon Benedyktyński Zakon benedyktyński kultywuje ubóstwo, należy opuścić wszystko by całkowicie oddać się Bogu. Nie chodzi o to by utożsamić się z tymi, którzy nic nie posiadają, lecz o to by lepiej ich zrozumieć. Ubóstwo polega na bezgranicznym zaufaniu Bogu, gdyż, jeśli pozbędziemy się wszystkiego, jedynym zabezpieczeniem będzie Chrystus, nie pozostanie już nic prócz wiary, że Pan zaopiekuje się swymi dziećmi i nie pozwoli im zginąć. Ubogi nie jest narażony na pokusy samowystarczalności, gdyż nie posiada niczego, co mogłoby mu wystarczyć. Benedyktyni poprzez ubóstwo pragnęli upodobnić się do Jezusa i naśladować go. Dobra doczesne nie są nic warte, gdyż prawdziwy skarb jest w niebie. Pragnęli posiadać tylko tyle, ile zaspokaja ich rzeczywiste potrzeby, resztę rozdawali, nie martwiąc się o jutro, gdyż bezgranicznie ufali Bogu. Jeszcze do niedawna benedyktyni kultywowali praktykę – "2 Benedyktynów je z 1 miski, tak aby starczyło dla biedaka".
Witam, mam nadzieję, że moja odpowiedź Ci pomoże. Notatka ma być krótka, tak więc taka właśnie będzie. :) BENEDYKTYNI (ZAKON ŚW. BENEDYKTYNA) - katolicki zakon o charakterze kontemplacyjno-czynnym, założony we Włoszech przez Benedykta z Nursji; pierwszy klasztor powstał w 529r. na Monte Cassino; benedyktyni przyczynili się do do rozwoju rzemiosła artystycznego, rolnictwa, szpitali; w Polsce pierwszy klasztor założono w XI w. w Tyńcu; w XIX w. nastąpiła kasata klasztorów benedyktynów. ŹRÓDŁO: Nowa Encyklopedia Powszechna A-Z, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2004