Co głosiła Konstytucja Francuska z 1791 roku? prosze o szybką odpowiedz!

Władza ustawodawcza została przekazana jednoizbowemu Zgromadzeniu Prawodawczemu z wyraźną przewagą nad władzą wykonawczą. Złożona z 745 posłów w wyborach pośrednich i dwustopniowych wybieranych raz na 2 lata. Zgromadzenie to posiadało wyłączne prawo inicjatywy ustawodawczej i uprawnień legislacyjnych: ustanawianie podatków ustalanie wielkości armii i floty morskiej podejmowanie decyzji o wojnie lub pokoju na wniosek króla decydowało o podpisaniu traktatów międzynarodowych Zlikwidowane zostało sądownictwo zwierzchnie panów feudalnych jak i królewskie. Wyeliminowano dziedziczenie i wykupywanie stanowisk sędziowskich a samych sędziów (legitymujących się wykształceniem prawniczym) wybierali czynni obywatele na czas określony Ustanowiono oddzielną organizację sądownictwa w sprawach karnych i cywilnych: Sprawy cywilne - dwuinstancyjność - sąd pokoju ⇒ trybunał dystryktu Sprawy karne - regulowały ustawy z 16-22 lipca 1791 r i 16-29 wrześnie 1791 r. Najwyższym sądem był Trybunał Kasacyjny, który miał możliwość skasowania wyroku sądu niższej instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania Konstytucja obowiązywała krótko (do aresztowania króla Ludwika XVI - 1792)a po tym czasie proklamowano republikę. Francja stała się w latach 1814 - 1830 wzorem dla innych europejskich kręgów liberalnych Władza wykonawcza Sprawował ją związany z prawem, dziedziczny król i powołani, politycznie przed nim odpowiedzialni ministrowie. Sam monarcha jako osoba nietykalna i święta nie ponosił odpowiedzialności. Wszelkie jego akty wymagały kontrasygnaty. W przypadku złamania, któregoś z praw konstytucji, władca mógł zostać usunięty z tronu. Monarcha nie posiadał inicjatywy ustawodawczej ani prawa sankcji wobec uchwał Zgromadzenia Prawodawczego. Również nie miał możliwości rozwiązania ciała prawodawczego. Był zwierzchnikiem armii i posiadał prawo łaski. Jedną z jego prerogatyw było weto. Lecz i ono nie dawało mu zbyt szeroko zakrojonej władzy, ponieważ w wyniku ponownego uchwalenia tego samego projektu przez Zgromadzenie, było uchylane. Było to weto zawieszające. Sami ministrowie odpowiedzialni politycznie przed królem, przed Zgromadzeniem byli odpowiedzialni jedynie konstytucyjnie (czyli prawnie). W razie postawienia ich w stan oskarżenia stawali przed Najwyższym Trybunałem złożonym z przysięgłych i członków Trybunału Kasacyjnego.