Dysocjacja jonowa jest to rozpad związku chemicznego na kationy i aniony pod wpływem rozpuszczalnika np. wody. Te ”małe liczby” to są wartości jonów. W układzie okresowym pierwiastki z grupy pierwszej mają zawsze 1+, z grupy drugiej 2+. Zacznijmy od kwasów. Dysocjacja jonowa kwasów polega na rozpadzie kwasu na kation wodoru i anion reszty kwasowej. Reszta kwasowa jest anionem o ładunku równym ilość odłączonych wodorów do niej. Np. H2SO4 –H2O-> 2H(+) + SO4(2-) HCl –H2O-> H(+) + Cl(-) H3PO4 –H2O-> 3 H(+) +PO4(3-) Dysocjacja wodorotlenków –rozpad wodorotlenku na kation metalu i anion wodorotlenkowy. Wartość jonu anionu wodorotlenkowego jest zawsze -1. Kation metalu będzie miał wartość jonu równą ilości odłączonych jonów wodorotlenkowych. Np. NaOH –H2O-> Na(+) + OH(-) Ca(OH)2 –H2O-> Ca(2+) +2 OH(-) Dysocjacja soli-rozpad soli na kation metalu i anion reszty kwasowej, tu musisz wykazać się znajomością kwasów i wodorotlenków bo wartości jonów przyznajesz właśnie na zasadach ja powyżej. Reszta kwasowa przyjmuje wartość ładunku taką, jak ilość wodorów odłączonych od kwasu, od którego ona pochodzi. Jeśli chodzi o metal to wartość jonu obliczamy ze wzoru:liczba za nawiasem w reszcie kwasowej * wartościowość reszty kwasowej / indeks przy symbolu metalu=wartościowość jonu metalu Np. NaCl–H2O-> Na(+) + Cl(-)Fe2(SO4)3 --H2O-> 2 Fe(3+) + 3 SO4 (2-)W nawiasach są ładunki poszczególnych jonów.
