Władca po przyjęciu chrztu stał się równy innym władcom chrześcijańskim. Mógł z nimi zawierać przymierza i sojusze. Przyjęcie chrztu umacniało też znaczenie władcy wobec poddanych. Kościół głosił bowiem, że władza księcia pochodzi od Boga i każde wystąpienie przeciwko władzy uznawano za grzech. Do państw, po przyjęciu chrześcijaństwa, coraz liczniej przybywali duchowni, uczyli ludzi nowej religii oraz służyli pomocą władzy. W tamtych czasach jedynie duchowni potrafili czytać i pisać. Przede wszystkim znali łacinę, którą posługiwali się w kontaktach międzynarodowych. Klasztory i kościoły były ośrodkami życia intelektualnego i artystycznego. Duchowni znali również tajniki uprawy roli,zastosowali nowe narzędzia, co bardzo przyczyniło się do rozwoju gospodarki rolnej. Po rozpowszechnieniu chrześcijaństwa zaczęto wznosić pierwsze kościoły, w związku z czym pojawił się nowy rodzaj zapotrzebowania na malarstwo i rzeźbę sakralną.
1. Umocnienie pozycji państwa 2. Usprawnienie administracji po przez wykształconych duchownych katolickich 3. Uzyskanie za pośrednictwem kościoła dostępu do zdobyczy kultury śródziemnomorskiej 4. Unikniecie przymusowej chrystianizacji ze strony Niemiec