Jagienka Zychówna jest jedną z głównych postaci występujących w powieści Henryka Sienkiewicza pt. „Krzyżacy”. Była ona córką Małgorzaty i Zycha ze Zgorzelic. Była bardzo urodziwa, miała dwóch adoratorów – Wilka z Brzozowej i Cztana z Rogowej. Jagienka była wysmukla i piękna – bił od niej blask zdrowia, młodości i siły. Twarz miała rumianą, czerwone usta, modre oczy, a długi, ciemny warkocz opadał na jej szerokie ramiona. Pasował do niej czerwony kolor. Odznaczała się zaradnością. Gdy jej ojciec wyjeżdżał na bitwę zajmowała się dworem i braćmi. Nie bała się chodzić sama na polowanie, pomogła Zbyszkowi zabić niedźwiedzia. Była dobrą i uczynną panienką. Opiekowała się chorym Maćkiem i Jurandem. Na dworze mazowieckim nabrała szlachetnych cech, np. powagi. Świetnie potrafiła jeździć konno po męsku i damsku, władać bronią i polować. Moim zdaniem to ona nadawała się na żonę Zbyszka. Mimo, że kochała rycerza, współczuła jego niedoli, po stracie Danuśki. Pomagała każdemu, nawet swojemu największemu wrogowi. Jej Hardość i odwaga sprawiają, że budzi w nas ogromną sympatię.
