W trenie XIX pt. "sen" (jedyny tren posiadający tytuł z całego cyklu) do poety we śnie przychodzi jego zmarła matka. Kobieta mówi zrozpaczonemu poecie, że powinien przestać się martwić. Wie, że dziecku nic nie jest, ponieważ razem są w niebie. Jego ukochana Urszulka znalazła się w niebie i jest jej tam bardzo dobrze, niczego nie brakuje. Dzięki wczesnej śmierci udało jej się uniknąć wielu nieprzyjemnych sytuacji, przykrości i zawodów, które mogłyby i zapewne by spotkały na ziemi. Wie, że dziecku nic nie jest, ponieważ razem są w niebie. Choć dziewczynka miała bardzo króciutkie życie, było ono bardzo szczęśliwe, wypełnione miłością kochających rodziców. Matka poety pomaga mu się wyciszyć i pogodzić ze stratą córki.
