Żachwy w stadium dorosłym są osiadłe, mają kształt worka z dużym otworem u góry i mniejszym z boku. Duży otwór to syfon wpustowy wiodący do szerokiej, urzęsionej gardzieli, przebitej licznymi szczelinami skrzelowymi. Ruch rzęsek wprawia w ruch wodę, która przepływa przez szczeliny skrzelowe, dostarczając żachwie tlenu i pożywienia. Rozwój złożony, z jaja wylęga się larwa, w której budowie można wyróżnić strunę grzbietową, cewkę nerwową i gardziel przebitą szczelinami skrzelowymi. Po przeobrażeniu w osiadłą postać dorosłą żachwa traci cechy charakterystyczne strunowca, ponieważ zjada własny układ nerwowy. Utrzymanie go wymaga dużych nakładów energii, a po osiedleniu w miejscu bogatym w składniki odżywcze, nie jest on im już potrzebny. Żyją pojedynczo lub w koloniach. Jako jedyne zwierzęta (w dorosłym stadium rozwoju) mają ścianę komórkową zbudowaną z celulozy - tak jak u roślin
