Na podstawie wybranych 3 przykładów, opisz konwencje teatralną w życiu codziennym.

KONWENCJE TEATRALNE Cz. I: „W amfiteatrze, kościele i na targu” 1. Narodziny teatru europejskiego (VI – IV w. pne.) – konwencja klasyczna: a) wpływ obrzędowo-religijnej genezy teatru na pierwotną konwencję spektaklu (teren gry, podział na „sacrum” i „profanum”, katharsis, tematyka mitologiczna, teatr literacki = dramatyczny, gatunki: tragedia (Ajschylos, Sofokles, Eurypides), komedia „wysoka” (Arystofanes) i „niska” (anon.), autor przygotowuje przedstawienie i gra w nim, b) składniki konwencji antycznej: maska, kostium, gest i ruch sceniczny, wyjścia-wejścia, rola muzyki (chór, instrumenty, taniec), technika teatralna, c) zmiany modelu greckiego w kulturze rzymskiej i hellenistycznej (III w. pne – II w. ne), zmierzch konwencji (wpływ chrześcijaństwa - IV – V w.): - zmiany w lokalizacji i konstrukcji obiektów teatralnych, - zmiana oczekiwań: koniec tragedii (Seneka), rozwój komedii (Terencjusz, Plautus) i farsy (komedia atellana, mim), zanik chóru, zeświecczenie tematyki i postaci, widowiskowość, realizm (weryzm). 2. Powtórne narodziny teatru – konwencja średniowieczna (XII – XVI w.): a) powstanie widowiska autonomicznego wobec literatury (anonimowość autorów), b) lokalizacja spektaklu religijnego (kościół, plac przykościelny) i świeckiego (plac publiczny – targ, oberża), scena mansjonowa, pageantowa i plenerowa (pasje), c) nowe „wysokie” gatunki teatralne: misterium (łac. tajemnica), miraculum (łac. cud), moralitet (diabeł, anioł) oraz kontynuacja gatunków „niskich” (farsa, mim). 3. Żywotność konwencji klasycznej i średniowiecznej w kulturze współczesnej: a) „literackość” głównego nurtu prezentacji scenicznych, b) kontynuacja gatunków: komedia, farsa, misteria, droga krzyżowa, jasełka, c) wykorzystanie pojedynczych składników konwencji (np. Chór Starców w „Kartotece” Różewicza, moralitet w reklamie), d) kształtowanie się „specjalizacji” teatralnych: autor scenariusza, aktor, statysta, „reżyser” (gr. didaskalos, chorodidaskalos, rzym. dominus gregis, średn. maiître de jeu, conducteur, pol. duktor), pojawienie się afisza.