Jest jednym z najstarszych uzdrowisk na Dolnym Śląsku. Bogate jest w wody lecznicze, szczawy wodorowęglanowo-sodowo-wapniowo-magnezowe. Po raz pierwszy właściwości lecznicze wód zbadał i potwierdził nadworny lekarz Hochbergów – Caspar Schwenckfeldt w 1598. Pierwsza wzmianka o wtedy jeszcze wsi książęcej została zawarta w "Księdze Henrykowskiej" (dokument Henryka I Brodatego) w 1221. Pod koniec XIII włączono ją do dóbr zamku Książ. Losy wsi zmieniały się wraz z dziejami zamku. Początkowo wieś należała do księstwa wrocławskiego. W 1392, po śmierci ks. Agnieszki, żony Bolka II, "Szczawno" przeszło w ręce króla czeskiego Wacława. W 1410 wykupił je Janko z Chociemic z rąk braci Conrada i Albrechta Salzbornów. Od 1464 "Szczawno" wraz z Książem ponownie przechodzi w ręce króla czeskiego. W 1509 posiadłość nabył Conrad von Hochberg, którego potomkowie dziedziczyli Szczawno do 1931. W 1945 miejscowość została włączona do Polski. Jej dotychczasową ludność wysiedlono do Niemiec. W okresie od 1945 do 1946 administracja polska używała nazwy Solice Zdrój, ostatecznie przyjęto jednak obecną formę.
