POSTACI HISTORYCZNE W QUO VADIS: Akte - wyzwolenica i kochanka (od 55 r.) cesarza Nerona, według Swetoniusza, obok dwóch starych piastunek należała do ostatnich wiernych Neronowi kobiet, które pochowały ciało cesarza. Lukan - (Marcus Annaeus Lucanus), urodzony w 39 r. w Kordubie w Hiszpanii, syn Anneusza Meli, bratanek Seneki, poeta i autor eposu Pharsalia w 10 księgach, o wojnie domowej między Cezarem i Pompejuszem. Był uczestnikiem uczt cesarskich. Do spisku Pizona przeciw Neronowi przystąpił także z powodów osobistych: Neron - (Lucius Domitius Ahenobarbus, po adopcji Nero Claudius Caesar Drusus Germanicus) urodzony w 37 r. w Ancjum, syn Gnejusza Domicjusza Ahenobarba i Agryppiny Młodszej. W 50 r. został adoptowany przez cesarza Klaudiusza, w 53 poślubił jego córkę, Oktawię. Po zamordowaniu przez Agryppinę Klaudiusza, Neron 13 października 54 r. został obwołany cesarzem i panował przez 14 lat jako ostatni cesarz z dynastii julijsko-klaudyjskiej. Sienkiewicz dość wiernie, w oparciu o teksty Tacyta i Swetoniusza, a nawet - stosując swoistą cenzurę obyczajową - nieco łagodniej niż w owych źródłach, przedstawił Nerona, jego sposoby na życie oraz na sprawowanie władzy. Petroniusz - (Caius Petronius Arbiter) Petroniusz uchodzi za autora powieści pt. Satyryki (Satiricon libri), utworu zachowanego jedynie we fragmentach (pierwotnie liczył ponad 16 ksiąg); najobszerniejszy z nich stanowi Uczta Trymalchiona (księga piętnasta). Pizon - (Caius Calpurnius Piso) za panowania cesarza Kaliguli około 40 r. został wygnany z Rzymu, powrócił za Klaudiusza. Był konsulem (suffectus, tj. wybrany w zastępstwie na stanowisko zwolnione przed upływem kadencji) w roku 41, następnie legatem na Dalmację. W roku 65 objął przywództwo spisku przeciw Neronowi. Ponieważ sprzysiężenie zostało wykryte przez Tygellina, Pizon musiał popełnić samobójstwo. Tacyt nie szczędzi mu pochwał: Plaucjusz, Aulus - (Aulus Plautius) pełnił funkcję konsula (consul suffectus) za panowania Tyberiusza w roku 29, a za Klaudiusza był zarządcą: najpierw Pannonii w 39 r. (lub w latach 41-43), potem Brytanii w latach 43-47, do której podboju walnie się przyczynił, dzięki czemu dostąpił zaszczytu małego triumfu (ovatio) w Rzymie (Tacyt, Roczniki 13,32). Pomponia Grecyna - (Pomponia Graecina) żona Aulusa Plaucjusza, "dostojna niewiasta", którą w roku 57- jak mówi Tacyt - [...] obwiniono o obcy zabobon i zdano na wyrok jej męża. Otóż on wedle dawnego zwyczaju w obecności krewnych przeprowadził śledztwo, od którego życie i dobre imię małżonki zawisło, i za niewinną ją ogłosił. (Tacyt, Roczniki 13,32) Poppea Sabina - córka Tytusa Olliusza i Poppei Sabiny, najpierw żona Rufriusza Krispina, potem Othona, wreszcie kochanka Nerona i od 62 r. jego żona. W roku 63 urodziła cesarzowi córkę Klaudię Augustę, która wkrótce zmarła. Seneka - (Lucius Annaeus Seneca; zwany Filozofem lub Seneką Młodszym) urodzony około 4 r. w Kordubie w Hiszpanii, syn Lucjusza Anneusza Seneki (zwanego Retorem lub Seneką Starszym) i Helwii, poeta, tragediopisarz i filozof stoicki. Z pomówienia Messaliny został w 41 r. wygnany na Korsykę przez Klaudiusza, a następnie pod wpływem nowej żony cesarza, Agryppiny Młodszej, w roku 48 przywrócony do łask. Stał się wówczas wychowawcą i doradcą młodego Nerona. Był konsulem w roku 57, ale w 62 odsunął się od dworskiego życia. W 65 r. uczestniczył w spisku Pizona, a po jego wykryciu popełnił samobójstwo, którego przebieg opisał wymownie i ze szczegółami Tacyt (Roczniki 15,61-65). Tygellin - (Sofonius Tigellinus) nieznanego pochodzenia, syn banity z Agrigentum na Sycylii. Za czasów Kaliguli, w 39 r. wygnany z powodu utrzymywania bliskich stosunków z Agryppiną Młodszą (matką Nerona) i Julią Liwillą (ukochaną siostrą Kaliguli). W roku 62 został przywrócony przez Nerona do łask i na dwór cesarski, wyniesiony do stanu rycerskiego i urzędu prefekta pretorianów. Westynus - (Atticus Vestinus) konsul w 65 r., pierwszy mąż Statylii Messaliny, trzeciej żony Nerona. Zrazu był jednym z najbliższych przyjaciół cesarza, potem został przez niego skazany na śmierć Winicjusz, Marek - (Marcus Vinicius) ojciec głównego bohatera powieści Sienkiewicza o tym samym imieniu, konsul w 30 i 45 r., od 33 mąż Julii Liwilli, córki Germanika i siostry Agryppiny Młodszej, zatem ciotki Nerona. Przy tej okazji Tacyt następująco mówi o rodzinie i zaletach Winicjusza: Pochodzenie Winicjusza było małomieszczańskie: urodził się w Kales, ojciec jego i dziad byli konsulami, zresztą rodzina należała do stanu rycerskiego; miał charakter łagodny i odznaczał subtelną wymową. (Tacyt, Roczniki 6,15)"
