Przewodzenie impulsu nerwowego.Poproszę o wytłumaczenie jak człowiek człowiekowi:)

Podstawową cechą układu nerwowego jest pobudliwość, czyli zdolność reagowania na bodźce i zdolność przewodzenia impulsu. Impuls nerwowy to podstawowa jednostka czynnościowa układu nerwowego. Jest przewodzony przez neuron - pojedynczą komórką nerwową, jego ciało i wypustki. Przewodzenie impulsu do komórki nerwowej odbywa się za pomocą wypustek nerwowych zwanych dendrytami, natomiast impulsu z komórki nerwowej do narządu wykonawczego tzw. efektora, odbywa się za pomocą wypustek zwanych neurytami (aksonami). Przenoszeniu impulsu towarzyszą zmiany elektryczne w postaci tzw. potencjału czynnościowego. Szybkość przenoszenia tego potencjału zależy od grubości włókna nerwowego, a nie od siły bodźca (najszybciej przewodzą grube włókna posiadającą osłonkę mielinową). Przenoszenie potencjału polega na przesuwaniu jonów po obu stronach błony komórkowej. W stanie spoczynku między wnętrzem komórki a środowiskiem zewnątrzkomórkowym panuje różnica potencjałów. Wnętrze komórki jest ujemne w stosunku do jej otoczenia, a różnica ta wynosi 90mV. Ten potencjał spoczynkowy polega na tym, że stężenie jonów potasu i chloru jest większe wewnątrz, a sodu na zewnątrz neuronu. Bierze się to stąd, że błona komórkowa w spoczynku jest o wiele mniej przepuszczalna dla jonów sodu niż dla jonów potasu. Pod wpływem bodźca następuje depolaryzacja błony, zwiększa się jej przepuszczalność dla jonów sodu, które wpadają do środka. W chwili pojawienia się potencjału czynnościowego, potencjał komórki staje się dodatni w stosunku do środowiska pozakomórkowego, ponieważ w środku komórki jest teraz nadmiar dodatnich ładunków elektrycznych. Podczas powrotu błony do stanu normalnego tzw. „pompa sodowo-potasowa,” wypycha sód i wsysa z powrotem potas. We włóknie nerwowym między częścią błony zdepolaryzowanej a częściami sąsiednimi powstają różnice potencjałów. Fala depolaryzacji przesuwa się i przenosi na dalsze odcinki. Po przejściu impulsu błona komórkowa natychmiast się repolaryzuje, czyli powraca do stanu spoczynkowego. Po krótkim okresie odnowy, czyli tzw. okresie refrakcyjnym (bezwzględnej niewrażliwości włókna na bodźce), może znów powstać nowy przebieg potencjału. Tak więc potencjał czynnościowy wędruje wzdłuż neurytu aż do styku z następnym neuronem tzw. synapsy. Między synapsami jest szczelina. Impuls jest przenoszony w sposób ciągły mimo szczelin, czyli bez przerwania ciągłości drogi. Jest to możliwe dzięki specjalnym substancjom chemicznym tzw. przekaźnikom lub mediatorom uwalnianym przez zakończenia nerwowe. Do mediatorów pobudzających przenoszenie impulsu zaliczamy m.in. acetylocholinę adrenalinę czy serotoninę, natomiast hamujących kwas gammaaminomasłowy (GABA). Do wywołania depolaryzacji potrzebny jest tzw. bodziec progowy. Bodziec progowy jest minimalnym bodźcem, jaki jest potrzebny do wywołania potencjału czynnościowego. Każdy silniejszy bodziec (nadprogowy) również wywoła depolaryzację, jednak żaden poniżej progowego nie pobudzi błony. Jeżeli na włókno nerwowe zadziałamy bodźcem, który wywoła reakcję, to wywoła od razu potencjał czynnościowy w jego całkowitej formie

impuls nerwowy jest wytwarzany we wzgórku aksonalnym czyli na samym poczatku aksonu jest przewodzony aksonem szybko ze wzgledu na to ze akson otoczony jest oslonka mielinowa która ma przewezenia ranviera i impuls tak sobie po nich przeskakuje zeby bylo szybciej- nie wygasa po drodze, jest odnawiany. Z aksonu impuls jest przekazywany na dendryt innej komorki i z niego do ciala neuronu gdzie informacja jest przetwarzana lub przekazywana dalej