Pierwsi chrzescijanie byli w Rzymie przesladowani i karani smiercia za wyznawanie swej religii. Religia panujaca uczynil chrzescijanstwo cesarz Teodozjusz Wielki w 380 r.
Pierwsi Chrześcijanie byli źle traktowani przez Rzymian, którzy kazali zabijać i torturować ich. Dopiero gdy cesarz Konstantyn I Wielki miał wizji, w której zobaczył krzyż i napis In hoc signo vinces ("pod tym znakiem zwyciężysz"). Sprawiło to, że w 313 roku w Mediolanie wydał edykt mediolański z Licyniuszem, który dawał swobodę wyznania Chrześcijanom. Zaś główną religia państwową Chrześcijaństwo ustanowił w roku 380, cesarz Teodozjusz I Wielki.
Rzymienie odnosili się do chcrześcijan nieufnie, mimo że nie występowali przeciwko państwu. Pierwsi chrześcijanie byli prześladowani. Nie brali oni udziału w życiu publicznych i nie uczestniczyli w obrzędach ku czci bogów rzymskich, bo było by to sprzeczne z wiarą w jednego Boga. Za wszystkie epidemie, klęski, głód a nawet wojny rzemianie obarczali chrześcijan, gdyż twierdzili że nie dopełniają obowiązku wobec swojego Boga. Cesarz Teodozjusz Wielki ogłosił religię chrześcijańską religią panującą w 381 roku.