Jestem przekonany, iż zdrowie, uroda i ilość posiadanej wiedzy przez dzisiejsze młode pokolenie są dla współczesnego świata niezwykle cenne. Z typową dla naszego wieku ochotą staramy się pomagać ludziom potrzebującym. Tkwiący w nas wielki potencjał zdrowia i siły nie powinien być zmarnowany. Od nas młodych zależy przyszłość nas samych. Jak ukształtujemy swoje życie, poglądy społeczne i wyrobimy umiejętność tolerancji dla innych, tak będziemy postrzegani i oceniani przez rówieśników i starszych. Według mnie człowiek w moim wieku uczy się dopiero prawdziwego, samodzielnego życia. Wiele wzorców powinien czerpać z doświadczeń osób starszych. Nauka na własnych błędach, a nie na błędach popełnionych przez innych jest na pewno bezpieczniejsza i mniej bolesna. Przedstawione przeze mnie tylko niektóre argumenty świadczą z całą stanowczością o niepodważalności tezy: „Jestem dumny, że jestem młody”. Młodość jest piękna, lecz ulotna, szybko przemija, dlatego duma z jej posiadania musi być przez młodego człowieka właściwie wykorzystana. W przeciwnym razie młodość przejdzie do historii jako stracony czas.
