Związki tych słów nie występują w codziennym języku i mają charakter metaforyczny a ich znaczenie w wierszu polega na poruszeniu czytelnika, zaskoczeniu go.Spojrzenie w otchłań stawia nam przed oczyma wszystko to, co najbardziej nas straszy oraz to, co najbardziej niepojęte.W Sonetach krymskich spojrzenie w przepaść (którą traktujemy tu jako synonim otchłani) stawia Pielgrzyma właśnie przed tym, co niewyobrażalne i niewyrażalne. W Nie-Boskiej komedii hrabia Henryk w chwili swej politycznej klęski, zanim skoczy w przepaść, patrzy w nią .Należy jeszcze wspomnieć o otchłani piekielnej, z którą wiąże się potępienie i ostateczne zatracenie nieśmiertelności duszy oraz o tej przepaści, którą Pan Cogito zostawia pod wycieraczką (to mała, prywatna przepaść, echo tych wielkich, metafizycznych). Jesli chodzi o wiersz :Bohaterką wiersza jest Babcia. Starsza pani w czerni nosi druciane okulary zapewne ze względu na wadę wzroku. W ręku trzyma laskę, gdyż porusza się z trudem. Zamierza przejść na drugą stronę ulicy, przystanęła przed krawężnikiem, ale boi się zrobić krok do przodu, chociaż na drodze nie widać samochodów. Staruszka nie potrafi spokojnie iść dalej, bo przed nią pojawiła się przepaść (przenośnia – „przepaść krawężnika")w postaci ulicy, która może pozbawić ją życia.
