Wiersz zdaniowy - typ wiersza, należący do systemu nienumerycznego, zbudowany na zasadzie, że jednostkę budowy wersu stanowi zdanie. Wiersz asylabiczny, średniowieczny, najstarszy system wiersza polskiego, w którym liczba sylab w wersie nie była określona, ważnym wyznacznikiem zakończeń wersów (klauzuli) były rymy; wiersz intonacyjno-zdaniowy, w którym podział na wersy przebiegał zgodnie z podziałem na zdania lub na samodzielne jednostki składniowe, wykorzystywał intonację zdaniową, wykluczał przerzutnię.
a) Typ wiersza należący do systemu nienumerycznego zbudowany na zasadzie że jednostkę budowy wersu stanowi zdanie b)wiersz sylabiczny- wiersz mający równą liczbę sylab w wierszu sylabicznym zdanie nie zawsze kończy się w wersie występują średniówki , najczęściej jest pisany 13-głoskowcem lub 11-głoskowcem a na c przykro mi nie znam odpoowiedzi
System intonacyjno-zdaniowy układu wiersza polega na tym, że "każdy wers jest wpełniony zdaniem lub rozwiniętym członem zdania i że zasadniczymi formantami wersów są przypadające z końcem każdego z nich sygnały składniowo intonacyjne kadencje i antykadencje. wiersz asylabiczny, asylabizm, jedna z form wierszowych występujących w eur. poezji średniow.; w utworach asylabicznych końce wersów, przeważnie uwydatnione współbrzmieniem (asonansem, rzadziej — już pod wpływem wiersza sylabicznego — rymem) pokrywały się z granicami zdania lub cząstek znaczeniowych. Stabat Mater Dolorosa/ dolorosa to incipit czy initium średniowiecznej sekwencji (utworu zbliżonego do hymnu), której autorstwo przypisuje się bądź Innocentemu III, bądź Jacapone da Todi. Dosłownie słowa te znaczą ‘stała matka pełna cierpienia/ bólu’ (czasownik stabat to forma 3. osoby liczby pojedynczej czasu przeszłego niedokonanego (imperfectum) trybu oznajmującego czynnego od czasownika stō, stāre ‘stać, stać wytrwale’). Jako tytuł zapisujemy tę frazę zgodnie z regułami pisowni tytułów w języku polskim – rozpoczynamy wielką literą, a pozostałe wyrazy moglibyśmy zapisywać już małą, lecz czyni się tu wyjątek dla słowa Mater, oznaczającego Maryję, oraz czasem dla słowa Dolorosa, wskazującego na jej atrybut, które jako całość zostały użyte w tym tekście w funkcji nazwy własnej.
