1. 1002-1005 - Chrobry zajął Milsko i Łużyce, interweniował w Czechach. Te działania wywołały kontrakcję króla niemieckiego wobec wzrostu potęgi Bolesława. Miały miejsce polsko-niemieckie walki w Łużycach i Milsku, podczas wyprawy na Polskę Henryk II otrzymał wsparcie Wieletów i Czechów. Zwycięstwa niemieckie doprowadziły do zawarcia w 1005 r. pokoju pod Poznaniem, na mocy którego Chrobry stracił Łużyce, Milsko i Czechy, zatrzymał Morawy 2. 1007-1013- Chrobry zaatakował ziemie niemieckie, podjął marsz pod Magdeburg, co wywołało odwetowe wyprawy niemiecko-czeskie. Ponieważ Henryk był wówczas zaangażowany w Italii, w 1013 r. zawarto pokój w Merseburgu - Chrobry został lennikiem Henryka II z Łużyc i Milska, uzyskał pomoc niemiecką w wyprawie na Ruś w zamian za pomoc Polaków w wyprawie Henryka do Italii 3. 1015-1018 - Niemcy udzielili Polakom pomocy w wyprawie na Ruś, strona polska natomiast nie dotrzymała umowy pomocy Henrykowi II w Italii. W dodatku Bolesław nawiązał kontakt z opozycją anty- henrykowską, co przyniosło wybuch wojny. Polacy unikali starć na otwartym polu, bronili się w grodach. Niemcy doszli do Śląska, pomoc czeska okazała się nieskuteczna. Sytuację pogorszył atak Rusinów Jarosława Mądrego na Polskę. W 1018 r. zawarto polsko-niemiecki pokój w Budziszynie - Łużyce i Milsko pozostały przy Bolesławie, podobnie jak Morawy. Najważniejszym wynikiem tych wojen było utrwalenie niezależności Polski od Cesarstwa 4. Interwencje na Rusi- cel : odzyskanie Grodów Czerwieńskich i rozbicie sojuszu rusko-niemieckiego 5. terytorium państwa Bolesława I Chrobrego w 1025 r. -Pomorze Wschodnie -Wielkopolska -Śląsk -Łużyce i Milsko -Małopolska -Grody Czerwieńskie -Mazowsze -Kujawy -Morawy
