Spróbuj ułożyć mowę w obronie Antygony lub potępiającą jej czyn.Zacznij od słów:wysoki sądzie....

Wysoki Sądzie, Panowie przysięgli! Stoi przed wami słaba, bezbronna kobieta, stoi przed wami człowiek prześladowany i upokorzony, a mimo to bardzo silny i bardzo mądry. Od Antygony wszyscy powinniśmy się uczyć przebaczenia, pokory i braterstwa z drugim człowiekiem, nawet jeśli wyrządził nam ogromna krzywdę. Jeśli bowiem nie spełnimy wyroków losu, nie uczynimy zadość prawu boskiemu, w obronie którego wystąpiła ta odważna kobieta, cóż się z nami stanie?! Będziemy się zbroić tak długo, aż staniemy się ludem wojowników, Szwedzie wietrzących zdradę. Staniemy się słabi i samotni, bo nikomu już nie zaufamy. Nasza siła, bezwzględność staną się naszym przekleństwem. To prawda, może na Sali są ludzie opłakujących bliskich poległych z ręki Polinejkesa, to prawda – był zdrajcą, to prawda – jest godny potępienia i w naszej pamięci pozostanie na wieki jako sprawca zła. Ale przede wszystkim Polinejkes był jednym z nas, był człowiekiem, nie żyje i trzeba zachować się wobec niego po ludzku, trzeba go pochować – to wyraz naszej wielkości i szlachetności. To również wyraz wielkości oskarżonej, która z narażeniem życia spełniła wolę bogów. Nie można zbytnio ufać swej sile, Polinejkes jest tego najlepszym przykładem. Nad nami są jeszcze bogowie i ich prawem trzeba się kierować. Jeśli bowiem oni nas potępia, kto stanie do walki z ich potęgą? Kto nas obroni? Apeluję o rozwagę i pokorę. Zmarły już nas nie skrzywdzi, zaś bezczeszczenie zwłok to żaden powód do dumy. Naszą nagrodą, znakiem, że bogowie stanęli w walce po naszej stronie, jest wspaniałe zwycięstwo. Niech ono będzie najsroższą kara dla najeźdźców, a śmierć – karą dla Polinejkesa. My musimy teraz odbudować w sobie ludzkie uczucia. Nie wojna ale pokój jest naszym przeznaczeniem. Antygona swoim postępowaniem dobitnie wskazuje nam drogę, którą powinniśmy kroczyć – drogę prawości, pokory, przebaczenia. Powinniśmy być jej wdzięczni. Proszę o uniewinnienie oskarżonej, apeluję o pogrzeb dla Polinejkesa. Niech to wojna wreszcie się zakończy. Niech w naszych sercach zagości pokój!