Neron uważa się za poetę chcę aby lud go wielbił. Jednak jest on również niezrównoważony zabija syna Poppei kobiety którą kocha. Oskarża chrześcijan choć dobrze wie kto za tym stoi. Mimo tego że w każdej chwili może zrobić co zechce z Tyberiuszem boi się go i w walce między artystą a tyranem wygrywa tyran
Neron był cesarzem Rzymu. Młody, niespełna 30 letni mężczyzna. Wygląd zewnętrzny Nerona był odrażający. Jego wielka postawa była zupełnie nieproporcjonalna do wręcz tłustego ciała. Spod twarzy wylewał się tłuszcz, głowa osadzona na wielkim karku wywoływała przestrach i niechęć. Miał rude włosy ułożone w cztery pukle, na których przez cały czas widniał symbol ówczesnej władzy - wieniec laurowy. Pod brwiami kryl się wizerunek pijaka, komedianta, twarz plugawa, próżna, błazeńska. Jego wypukłym oczom często towarzyszył szmaragd, gdyż Neron był krótkowidzem. Niegdyś tłusta szyję zakrywała broda koloru marchwi. Cezar jednak oddal ja w ofierze Jowiszowi. Neron jako jednostka nie potrafiłby samodzielnie funkcjonować wśród zwykłych ludzi.