Świętoszek ma 35 lat. Ma urok osobisty, skoro tak potrafił wpłynąć na gospodarza. Robi z siebie pokornego i niewinnego. Przypisuje sobie wszystkie winy. Zgrywa dobrego i miłego, aby zyskać przychylność Orgona. Udaje, że nie zależy mu na majątku. Pokazuje, że jest czysto moralny i karze zasłonić dekolt Dorynie. Zrobił wrażenie na Orgonie zachowując się pobożnie. Udaje świętego, a raczej stwarza pozory świętości. Chce uwieść Elmirę, a Orgona uważał za głupca. To nie tylko spryciarz i obłudnik, ale też manipulant. Wyrzuca Orgona z domu. Czuje się jak pan domu. Nic mu nie straszne. Nie może liczyć na względy nieba. Kocha Elmirę i wpada w zasadzkę. Okazuje się poszukiwanym łotrem. Król go aresztuje. Jest bezduszny. Określenie świętoszek jest adekwatne do postawy Tartuffea, gdyż Molier krytykuje fałszywą pobożność, dwulicowość i hipokryzję.
