Odyseja, druga epopeja Homera, opowiada o losach Odyseusza, władcy Itaki, jednego z wojowników spod Troi, który po rozbiciu Mionu przez dziesięć lat wracał do domu i swoich najbliższych Homer nie poprzestał tylko na ukazaniu trudnego powrotu bohatera. Dużo miejsca poświęcił przedstawieniu rodziny Odysa i jej losów. Ukazał wierną żonę Penelopę, syna Telemacha i ojca Laertesa. Penelopa stała się symbolem wierności i miłości małżeńskiej. Przez dwadzieścia lat czekała na powrót męża z wojny trojańskiej i wcale nie było jej łatwo. Od dnia jego wyjazdu nie potrafiła być szczęśliwa. Tęskniła za Odysem, często płakała nocami, przeżywała wątpliwości, czy mąż kiedykolwiek powróci. Na domiar złego w domu przebywali natarczywi zalotnicy. Przekonani, że Odys nie żyje, ubiegali się o rękę i majątek Penelopy. Przebiegła i mądra królowa Itaki odwlekała jak mogła chwilę, w której musiałaby zostać żonąjednego z nich. Zwodziła ich tak długo, jak to było możliwe. Przyrzekła, że ponownie wyjdzie za mąż dopiero wówczas, gdy skończy tkanie całunu pośmiertnego dla swojego teścia Laertesa. Po trzech latach jedna ze służących zdradziła Penelopę. Żona Odysa, nie wiedząc, co ma robić, za radl Ateny zgodziła się na poślubienie tego, kto wystrzeli strzałę z łuku Odyseusza tak, by przeszła przez ucha dwunastu toporów. Obiecała, że wówczas odejdzie ze zwycięzcą, . Penelopa po wielu latach oczekiwania na męża stała się OsObą podejrzliwą i nieufną. Kiedy wierna piastunka Eurykleja powiadomiła ją, że żebrak, który opowiadał o królu Itaki, zabił zalotników, jest Odysem, Penelopa nie uwierzyła. Nie uwierzyła też i wtedy, kiedy zobaczyła Odyseusza odmłodzonego przez Atenę, Dopiero gdy Odys opowiedział o tym, o czym wiedzieli tylko oni oboje, nabrała pewności, że jest jej mężem i Z płaczem wprost ku niemu pobiegła, zarzuciła ramiona na szyję, całowała go w głowę ~...]. Penelopa była nie tylko wierną żoną, zawsze oóecną myślami przy Odysie, ale też czułą i doórą matką. Cierpi i płacze, kiedy dowiaduje się o potajemnym wyjeździe Telemacha, przeżywa bardzo wiadomość o tym, że zalotnicy przygotowują na niego zamach. Kiedy ukochany syn powraca, wita go ze łzami i matczyną czułością. Telemach również darzy swoją matkę głębokim uczuciem. Kocha ją i szanuje, wspiera w trudnych chwilach, gdy opiera się ona zalotnikom. Choć w tajemnicy przed Penelopą wyrusza w podróż, to jednak po powrocie chce ją jak najszybciej zobaczyć, by ulżyć jej cierpieniom. Telemach, rozsądny i dojrzały młodzieniec, nie potraf pogodzić się z tym, co dzieje się podczas nieobecności ojca w Race. Drażnią go zalotnicy, boli go, że dom popada stopniowo w ruinę. Tęskni również za ojcem . Rozważny Telemach układa wraz z ojcem plan zemsty na zalotnikach, a potem pomaga mu ich wymordować. z długą nieobecnością Odysa, brakiem jakichkolwiek wieści o nim, nie mogli pogodzić się również jego rodzice. Ich cierpienie było tak wielkie, że co dzień modlili się o rychłą śmierć. Tak jak Penelopa rozpaczała po wyjeździe Telemacha, tak matka Odysa nie mogła ukoić niczym bólu po stracie syna: Odys darzył swoich rodziców miłością i szacunkiem. Nic więc dziwnego, że po spotkaniu z żoną udał się na wieś, by przywitać się z ojcem, ciekawy, czy Laertes pozna go po tak długiej rozłące: Kiedy zobaczył w sadzie złamanego starca, żartego smutkiem głębokim, rozpłakał się ze wzruszenia i bólu. Jakże przykro było patrzeć na cierpienia tej bliskiej mu osoby. Starzec nie od razu poznał syna. Minęło przecież dwadzieścia lat od jego wyjazdu, więc trudno mu było uwierzyć, że oto przed nim stoi ukochany Odys. Ileż czułości było w ich powitaniu! Laertes ramionami objąf drogiego syna, a omdlewającego przycisnąf do piersi niezłomny, boski Odys. z historii, które powyżej zostały przedstawione, dosyć dużo dowiedzieliśmy się już o Odysie, kochającym mężu, ojcu i synu, którego powrotu z utęsknieniem wyczekiwali Penelopa, Telemach i Laertes. Ten "wieczny wędrowiec" przez dziesięć lat, mimo licznych przeciwności losu, uparcie dążył do celu, do skalistej wyspy ojczystej Itaki. Homer ukazał go jako wyśmienitego żeglarza, człowieka przebiegłego, cierpliwego, nieugiętego, niekiedy bezwzględnego (rozprawa z zalotnikami), ale również czułego, wrażliwego, o czym świadczyć mogel choćby powitania z rodziną. W trakcie wędrówki tęsknił za żoną i synem; ani przez chwilę nie potrafił zapomnieć o rodzinnej Race. Nie umiała go nawet zatrzymać przy sobie piękna nimfa Kalipso, która więziła go przez siedem lat. Stęskniony za powrotem i żoną, siedział u czcigodnej nimfy, arcyboskiej Kalipso. Trzymała go w głębokich pieczarach, chcąc go mieć za małżonka. Warto na koniec zwrócić raz jeszcze uwagę na pokrewieństwo duchowe Odyseusza z jego rodziną, na łączące ich silnie więzy i głębokie uczucia, których nie zniszczyła dwudziestoletnia rozłąka i nie będzie w stanie zburzyć kolejne rozstanie. Penelopa umie się bowiem pogodzić z tym, że z woli bogów Odyseusz znów będzie musiał opuścić dom, by udać się w kolejną podróż.
