Ja mam taką analizę jak chcesz to coś tam powybieraj z tego ;) Wiersz Zbigniewa Herberta pt. ”Pan od przyrody” jest wierszem wolnym, bez skomplikowanych porównań i składni. Brak kropek, przecinków i wielkich liter, daje dowolność odczytu. Występują w nim epitety np. złoty łańcuszek, ciemne ziarno, napiętym oczekiwaniu, szare pończochy. Wiersz można podzielić na dwie części. Pierwsza, odnosząca się do przeszłości, wspomnienie podmioty lirycznego dotyczące profesora i jego lekcji. Druga natomiast wizja pośmiertnego życia nauczyciela przyrody. Pierwszym z nasuwających się obrazów jest wygląd profesora i sposób prowadzenia przez niego lekcji. Chłopiec nie pamięta twarzy wykładowcy. Zapamiętał tylko jego wysokie nogi szary surdut długa szyję z „nieżywym krawatem” i złoty łańcuszek, który świadczył o zamożności profesora. Mężczyzna prowadził lekcje w sposób szczególny wzbudzając w chłopcu zainteresowanie do przedmiotu. Jego lekcje ukazywały jak ważne jest życie każdej istoty. Kolejnym obrazem jest śmierć profesora w drugim roku wojny. Jak pisze podmiot liryczny: „zabili pana od przyrody łobuzy od historii”. Jest to niewątpliwie zbyt delikatne i złagodzone określenie zabójstwa człowieka. W kolejnej części podmiot zastanawia się, gdzie profesor trafił po śmierci. Na górze wyobraża sobie nauczyciela chodzącego w szarych pończochach, siatką i zieloną skrzyniom. Na dole widzi go natomiast jako żuka gramolącego się pod górę. Na każdym razem gdy spotyka owada, na wszelki wypadek podnosi go ostrożne i pomaga wejść na kopiec piasku. Podmiotem lirycznym wiersza jest dorosły mężczyzna, który wspomina wydarzenia z dzieciństwa. Wiersz jest protestem przeciwko pozbawianiu życia drugiej istoty.
1. Wspomnienie nauczyciela przyrody. 2. Były uczeń "pana od przyrody". 3. Smutny, spokojny, przygnębiający. 4. Brak budowy zdaniowej, wielkich liter, kropek, brak znaków interpunkcyjnych, przecinków. 5. nie posiada rymów (wiersz biały). 6. Epitety: zieloną, ciemny, leśnej.
