Cos o maksymilianie jackowskim

Maksymilian Jackowski (ur. 11 października 1815 w Słupi, zm. 14 stycznia 1905 w Poznaniu) – polski działacz społeczny i gospodarczy w Wielkopolsce. Biografia: Maksymilian Jackowski (1815–1905) – wielkopolski działacz społeczny i gospodarczy. Urodził się 11 października 1815 we wsi Słupia koło Śremu w rodzinie Józefa – dzierżawcy folwarku i Józefy z domu Brzezińskiej. Naukę rozpoczął w Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, jednak go nie ukończył. Wcielony do pruskiej armii odbył służbę wojskową w Śremie. Po jej zakończeniu uczył się w eksperymentującym z nowymi technikami rolnymi jako jeden z praktykantów w należącym do generała Dezyderego Chłapowskiego majątku w Turwii, a następnie pracował w majątku Źrenica w powiecie średzkim. Po pewnym czasie wydzierżawił folwark Pobereże znajdujący się na Podolu. W 1850 wrócił do Wielkopolski kupując za zaoszczędzone pieniądze majątek Pomarzowice leżący koło Pobiedzisk. W tym okresie zaczął się również interesować działalnością organicznikowską. Wstąpił do Towarzystwa Rolniczego, w którym aktywnie działał pisząc artykuły do organu prasowego – "Ziemianina". W 1861 został jednym z członków-założycieli Centralnego Towarzystwa Gospodarczego. W 1863 został komisarzem cywilnym na powiat średzki odpowiadającym za organizację pomocy dla powstańców styczniowych. Za tą działalność został aresztowany i osadzony w poznańskiej cytadeli, a następnie w Berlińskim Moabicie. W 1864 stanął przed sądem w tzw. "procesie berlińskim", gdzie został uniewinniony z braku jednoznacznych dowodów. Po powrocie do kraju w 1865, wszedł w skład zarządu Centralnego Towarzystwa Gospodarczego. W tym okresie współpracował również z Towarzystwem Moralnych Interesów w ramach, którego podjął się wydawania czasopisma "Orędownik" (przejętego później przez Romana Szymańskiego). W 1873 Centralne Towarzystwo Gospodarcze powierzyło mu opiekę nad parafialnymi kółkami rolniczymi, którą sprawował do 1900. Za jego kadencji ich liczba wzrosła z 30 do 200. Realizując podstawowy cel – naukę racjonalnej gospodarki i samodzielności zrzeszonych rolników doprowadził również do wykształcenia się licznej grupy średnich i bogatych rolników, działających solidarnie oraz świadomych politycznie i narodowo. Miało to duże znaczenie w okresie Kulturkampfu i działania Niemieckiej Komisji Kolonizacyjnej. To z jego inicjatywy powstały czasopisma "Rocznik Kółek" (w 1875) i "Poradnik Gospodarski" (w 1889). Ogromna popularność wśród rolników sprawiły, że zyskał przydomek "Króla chłopów". W 1885, w związku z pracą, przeprowadził się do Poznania, gdzie zmarł 14 stycznia 1905. Został pochowany we Wronczynie, a jego pogrzeb przerodził się w manifestację narodową.