Jestem mieszkanką około dwudziestotysięcznego miasteczka. Do dnia tj.14 marca 2210 tak myślałam.
O godzinie 6:30 potężny wybuch obudził wszystkich mieszkańców.
Cała moja rodzina, sąsiedzi i inni ludzie wybiegli na ulice aby zobaczyć co się stało. Pobiegliśmy w kierunku unoszącego się dymu i języków ognia. Widok był przerażający. Miałam wrażenie, że część miasta po prostu wyparowała...Kiedyś były tu domy, sklepy, kościół a dziś jest ogromna, głęboka dziura. Ktoś krzyknął, że spadł meteor.Dopiero po chwili dotarło do mnie co się stało.
Usłyszałam jak ktoś woła o pomoc.Nie wiedziałam skąd dochodzi wołanie
Po jakiejś chwili miałam wrażenie że ziemia się trzęsie. To były kolejne meteoryty.Groziło wszystkim niebezpieczeństwo.
Wszyscy mieszkańcy zebrali się w jedno miejsce. Podzieliliśmy się na mniejsze grupy aby pomóc poszkodowanym i sobie nawzajem. Jedna grupa zbierała żywność , druga szukała ciepłych ubrań i okryć inna szukała lekarstw ,bandaży. A jeszcze inni szukali miejsca gdzie moglibyśmy się schować, gdzieś gdzie byłoby bezpiecznie. Zorganizowaliśmy szpital. Ludzie byli przerażeni ,bezbronni, ranni . Zewsząd słychać było płacz po tych których już z nami nie było.
Dookoła były same zgliszcza. Obcy dotąd ludzie stawali nam się bliżsi . Wspieraliśmy się na wzajem. Było mnóstwo sierot i bezdomnych. Tego dnia dotknęła nas straszna tragedia .
to tyle myślę że finał napiszesz sama
