Język polski

napisz wymyślona baśń

Odpowiedź

ania1234569

Działo się w ścianie. Fotel trzymał ze mną, zawsze przesuwał się tak jakoś, że nie było widać szczeliny. Tapeta przeżywała drugą młodość, udawała kurtynę, cierpliwie pozwalała się odklejać i przyklejać. Tylko jeden szczebel, który cierpiał na lumbago, odgrażał się, gdy szorowano podłogę, ale dorośli nie słyszą podczas sprzątania. Stosownie do treści dyskretnie opróżniałam kuchenne szuflady z dekoracji. Miniaturowa lalka, już nie z celuloidu, ale jeszcze bez talii, ledwie nadążała z opanowaniem kolejnych ról, nie dało się wydłubać więcej przestrzeni, więc wystawiałam głównie monodramy. Po Kopciuszku, który czekał w komórce na pogańską sprawiedliwość i różnych królewnach opuszczonych przez mamy, nadszedł czas na poważniejsze lektury. Nils Paluszek zjadał wczorajszą kanapkę, Colin płakał w wielkim łóżku, a Mała Księżniczka wyobrażała sobie, że mieszka w kamienicy naprzeciwko. Nie wiem, czy ktoś odziedziczył po mnie tamto przejście. W nowym domu nie pozwoliłam kłaść cekolu i czytam córce przed zaśnięciem stare książki. Jeśli znajdzie swoją jaskinię, pokażę jej, co zrobić, żeby starczyło miejsca dla wszystkich Pożyczalskich.

czarnykot96

Królewna patrzyła na rodzicówi. Ścisnęła mocniej w ręce wrzeciono. - Kochanie, zastanów się jeszcze… - błagał jegomość w średnim wieku, o łysawej czuprynie . – Klątwa nie jest ucieczką. Porozmawiajmy… - mężczyzna uśmiechnął się gorzko. blondwłosy młodzieniec o miedzianej cerze i brunatnych oczach, niecierpliwie bębnił palcami w biurko recepcjonistki. Ubrany według najnowszych trendów, co chwila poprawiał wypadające z uszu słuchawki. Kobieta obdarzyła go znudzonym spojrzeniem. - Tak, przywieźli tu taką jedną.. Podobno w śpiączkę zapadła… - kobieta odgryzła kawałek trzymanej w dłoni bułki – Leży w sali sto siódmej. We wskazanym przez kobietę pokoju leżała tylko jedna dziewczyna, podłączona do kroplówki. Książe pokonał w kilku susach dzielącą ich odległość, zapatrzony w twarz dziewczyny. - Pora odwiedzin skończyła się pół godziny temu. Kim pan jest, że nie mógł zaczekać do jutra? – zapytał medyk nieco cynicznie, choć emanowała od niego serdeczność. - Lekarz wybuchł tubalnym śmiechem. Trząsł się i rechotał jeszcze dobrych kilka chwil, po czym machnął ręką i ruszył ku wyjściu, zataczając się nieco. :)

Dodaj swoją odpowiedź

Język polski