Lady Macbeth jest żoną tytułowego bohatera, walecznego rycerza i wodza wojsk szkockich. Gdy mąż opowiada jej o spotkaniu z czarownicami i przepowiedni, ta traktuje ją poważnie i bierze słowa wiedźm za przepustkę do włądzy, lepszego życia i spełnienia marzeń. Chce ona zrobić wzystko, by osiągnąć tron dla siebie i ukochanego, więc planuje morderstwo króla i zrzucenie winy na żołnierzy, Bardzo sprawnie manipuluje mężem i stara się uspokoić jego sumienie. Stanowczosć i bezwzględność sprawiają, że Mackbeth jes pełen podziwu dla żony ( " Tylko synów rodzić powinnaś! Z twego niezłomnego kruszcu meżów jedynie możnac tworzyć"). To właśnie ona kończy morderstwo króla, abierając sztylety z rąk zabójcy i brocząc krwią twarze uspionych żołnierzy. Przyszłą władczyni nie myśli nad konsenkwencjami swoich czynów, a gdy mąż zaczyna żałować zbrodni, każe mu o wszystkim zapomnieć ("Rzeczy, na które nie ma żadnego lekarstwa, trzeba odrzucić; co było, to było"). Można jednak powiedzieć, że "los odpłaca jej pięknym za nadobne" i doprowadza ją do obłędu. Co noc próbuje ona zmyć podczas klunatycznego snu plamy krwi z dłoni, ma przywidzenia i wyrzuty sumienia ("Nada ta woń krwi. Wszystkie pachnidła Arabii nie wrócą słodkiego zapachu tej małej dłoni"). Mimo jakichkolwiek wysiłków medyka, nie można jej wyleczyć ("Nie tyle chora, ile udręczona urojeniami, które zakłócają jej wypoczynek"). W ostatecznosci Lady Mackbeth umiera.
