Słowiński Park Narodowy, utworzony w 1967 roku rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 23 września 1966 r. (które weszło w życie 1 lipca 1967 r. - Dz. U. z dnia 8 października 1966 r.). Jeden z 23 parków narodowych w Polsce. Jest położony w środkowej części polskiego wybrzeża, w województwie pomorskim. Obejmuje Mierzeję Łebską, Nizinę Gardeńsko-Łebską, morenę czołową z najwyższą kulminacją 115 m n.p.m. na wzgórzu Rowokół oraz szereg jezior: Łebsko (71,4 km²), Gardno (24,5 km²), Jezioro Smołdzińskie (43 ha), Jezioro Dołgie Wielkie (156 ha) i Dołgie Małe (6,3 ha). Osobliwością jezior przymorskich są okresowe wlewy wody morskiej podczas silnych sztormów. Dopływ słonej wody umożliwia zasiedlanie tych terenów dość licznym słonoroślom. Przez teren parku przepływa 7 rzek, z których największe to Łeba wpadająca do jeziora Łebsko i Łupawa uchodząca do jeziora Gardno. Na obszarze Parku utworzono 12 rezerwatów ścisłych i 3 częściowe. W 1977 roku został włączony przez UNESCO do sieci Światowych Rezerwatów Biosfery, a w 1995 r. wpisany na listę terenów chronionych konwencją ramsarską o obszarach wodno-błotnych o międzynarodowym znaczeniu przyrodniczym. Charakterystycznymi elementami Parku są przymorskie jeziora, bagna, łąki, torfowiska, nadmorskie bory i lasy, a przede wszystkim wydmowy pas mierzei z ruchomymi wydmami. Symbolem Parku jest mewa.
To am byc na temat slowinskiego parku narodowego > jesli tak to juz Słowiński Park Narodowy, utworzony w 1967 w województwie pomorskim. Powierzchnia 18 797 ha (w tym 6355 ha pod ochroną ścisłą). Siedziba dyrekcji w Smołdzinie. Położony nad Morzem Bałtyckim, na Wybrzeżu Słowińskim. Obejmuje przybrzeżne jeziora Łebsko i Gardno, silnie zwydmioną Mierzeję Łebską oraz pas wybrzeża morskiego po ujście Łupawy. Największe w środkowej Europie wędrujące wydmy, dochodzące do wysokości 30 m. Miejscami cmentarzyska drzew, będące pozostałością po zasypanych piaskiem lasach. Silne zróżnicowanie zbiorowisk roślinnych - wydmowe, wodne, torfowiskowe, łąkowe i leśne. W drzewostanie dominuje sosna tworząca charakterystyczne zbiorowiska boru nadmorskiego i boru bagiennego. Liczne gatunki roślin chronionych: widłak torfowy, mikołajek nadmorski, zimoziół północny, goździk piaskowy, malina moroszka, wrzosiec bagienny, rosiczka pośrednia, woskownica europejska i kilka gatunków storczyków. Bogaty świat zwierząt - jelenie, sarny, dziki, gronostaje. Ok. 250 gatunków ptaków, m.in.: bielik, rybołów, puchacz, ohar, hełmiatka, bocian czarny, bojownik batalion, kormoran, bernikla białolica i gęś białoczelna. W jeziorze Łebsko żyje minóg morski. Zabytki kultury materialnej ludu Słowińców (m.in. zabudowania we wsi Kluki). W 1977 uznany przez UNESCO za rezerwat biosfery.