Dlaczego o Fryderyku Chopinie mówimy kompozytor narodowy?

W twórczości F. Chopina zauważamy patriotyzm wyrażony za pomocą akcentowania w utworach elementów narodowych. Jednak nie mamy do czynienia z folklorem autentycznym, gdzie występują cytaty rdzennych melodii ludowych, lecz z tzw. folklorem wyimaginowanym. Polega on na artystycznym przetwarzaniu charakterystycznych dla muzyki ludowej zwrotów melodyczno-artystycznych. Chopin stylizował zasłyszane melodie w sposób odległy tak, że w pierwszym rzędzie rozpoznajemy jego indywidualny język muzyczny, bardzo wyrazisty i charakterystyczny, a później doszukujemy się związków z folklorem. Związki te mają różne oblicza. Oprócz wspomnianych już zwrotów melodyczno-rytmicznych, kompozytor stosuje archaiczne skale ludowe i typowe dla tej muzyki brzmienia, które poszerza w aspekcie wyrafinowanej i trudnej harmonii. Był mistrzem stylizacji, wykorzystywał polskie tańce narodowe: kujawiak, mazur, oberek, krakowiak, polonez. Przykłady zastosowania elementów ludowych w muzyce Chopina: Fantazja A-dur  na tematy polskie op. 13 Rondo a la Krakowiak F-dur op. 14 Polonez F-dur op. 22 16 polonezów ( w tym 7 opusowanych ) 57 mazurków 19 pieśni i piosenek ( np. „Hulanka”, „Wojak”, „Życzenie”, „Leci liście z drzewa”, „Moja pieszczotka” )  oraz Scherzo h-moll z melodią kolędy Lulajże, Jezuniu. Pozdrawiam.