Giorgio de Chirico Stworzył koncepcję malarstwa metafizycznego. Inspiracje czerpał zarówno z mitologii, dzieł filozoficznych jak i własnych doświadczeń. Na obrazach z 1909-1918 panuje niepokojąca, złowroga atmosfera melancholii, samotności i tajemnicy.Na obrazach widać place z ogromnymi, samotnymi budynkami, złowieszcze, wydłużone, nie mające nic wspólnego z prawami fizyki cienie, tajemnicze posągi i manekiny. Po roku 1918 De Chirico zmienił styl, stał się malarzem klasycznym, odciął się od surrealizmu oraz modernizmu i przez blisko 60 lat malował obrazy w manierze klasycznej. Dzieła: Nostalgia za nieskończonością 1913-1914, Wróżbiarz 1915, Niepokojące muzy 1916 Dali Salwador Posługując się tradycyjną techniką w sposób iluzjonistyczny imitował materialność przedmiotów łącząc je w fantastyczny, niespotykany w świecie realnym sposób, przez co uzyskiwał efekt dziwności, niezwykłości i tajemniczości . Obrazy Dalego cechuje doskonały rysunek, akademicka faktura, fotograficzna dokładność w przedstawianiu szczegółów i nastrój wizji i halucynacji, często z erotycznymi podtekstami. Dzieła:Ponure zabawy (1929), Trwałość pamięci (1931),Płonąca żyrafa (1935)
