Hades

Hades w mitologii greckiej oznacza zarówno państwo zmarłych, jak i boga - władcę tego podziemnego świata zmarłych, surowy i bezlitosny.

Rzymskim odpowiednikiem Hadesa jest Pluton. Hades był synem tytana Kronosa i Rei oraz bratem Zeusa. Uprowadził z ziemi Persefone, która później została jego małżonką.

Jego atrybutami były - berło i klucze. Na straży przy wejściu stał trójgłowy pies Cerber pod nim znajdował się Tartar – najniższa część podziemnego świata.

Kraina Hadesa
Aby dostać się do krainy zmarłych, trzeba było przeprawić się przez rzekę Styks. Swoją łodzią przewoził przez rzekę ponury Charon. Za swoją pracę brał od każdej duszy jednego obola - bez pieniążka nie było wstępu do krainy, dlatego Grecy wkładali zmarłym w usta zapłatę dla Charona.

W Hadesie oprócz Styksu płynęły jeszcze cztery inne rzeki: Acheron, Cocytus, Phlegethon, Lethe.

Kraina zmarłych dzieliła się na 3 części: wyjątkowo zasłużeni ludzie żyli odtąd błogo na Polach Elizejskich. Niczym niewyróżniający się ludzie szli do Erebu. Ci, którzy narazili się bogom byli strącani do Tartaru, gdzie cierpieli najczęściej wieczne męki.

Katami były Erynie - obłąkane z okrucieństwa demony, bez miłosierdzia.

W Tartarze znaleźli się między innymi: Uranos, Syzyf, Tantal. Z

Hadesu raczej nie wracało się na ziemię, ale tak jak w całej mitologii Greków, istniały wyjątki od reguły. Przykładem jest żona utalentowanego muzycznie Orfeusza, Eurydyka