Tworca potegi Frankow byl Chlodwik (465-511). Podporzadkowal on sobie inne panstwa, zajmujac niemal cala dzisiejsza Francje, srodkowe Niemcy, Alpy, Pireneje. Jego zasluga byla takze chrystianizacja Frankow. Po smierci Chlodwiga w monarcgi Merowingow zaczelo brakowac wladzcow na wzor wielkiego Chlodwiga. Nastapil okres tzw. krolow gnusnych. Oznaczalo to ze prawdziwa wladze w panstwie nie sprawowali oni sami, ale ich majordomowie. I tak jeden z nich Pepin z Heristalu przyczynil sie do zjednoczeniu Frankow. Jego syn Karol Mlot natomiast w bitwie pod Poities w 732r zatrzymal inwazje arabow w Europie. Dopiero syn Karola-Pepin Krotki rzeczywiscie odebral wladze Merowingom, zasiadajac na tronie. od tej pory rod Karolingow zasiadal na tronie. Najwiekszym ich wladzca byl Karol Wielki (742-814). Dzieki wielu jego zwyciestwom Monarchia Frankow stala sie potega, zajmujac niemal cale wczesniejsze terytoria Imperium Romanum. Swoja wielkosc udowodnil odcinajac sie od papiestwa poprzez doprowadzenie do koronacji swego syna. Mam nadzieje ze pomoglam:)
Chrzest w 496r. przyjął Chlodwig, który stał się od tego momentu przywódcą politycznym chrześcijan w królestwach rzymsko-germańskich. Pozyskał sobie on również poparcie biskupów, co ułatwiło mu podbicie Wizygotów w Akwitanii. Władcy frankijscy mieli zwyczaj dzielenia państwa między swych spadkobierców, jak prywatnej własności, co później doprowadziło do osłabienia państwa. wynikało to z faktu, że mimo iż wszystkie części teoretycznie podlegały władzy jednego króla, to faktyczną władzę sprawowali w nich tzw. majordomowie (starsi domu). Jednym z majordomów był Karol Młot, który dzięki zwycięstwu w bitwie pod Poitiers w 732r. został poparty przez możnych, a z koli to umożliwiło przejęcie władzy w państwie przez jego syna - Pepina Krótkiego (usunięto z tronu prawowitego władcę - ostatniego Merowinga, Childeryka III). 3 lata po tym zdarzeniu Pepin został ukoronowany wraz z całą rodziną przez Papieża Stefana II, prze czym zagroził klątwą każdemu kto starałby się tę władzę Pepinowi odebrać bądź rościł jakiekolwiek pretensje do korony nie należąc do rodu pepina. tym samym ustalono ceremoniał średniowiecznych koronacji, których udzielać miał papież. Pepin zmagał się z Longobardami, a z odebranych im ziem utworzono tzw. ojcowiznę świętego Piotra (Państwo Kościelne; patrimonium sancti Petri). Przed śmiercią Pepin wyposażył we własne dzielnice swych dwóch synów - Karola i Karlomana. Doszło między nimi do konfliktu w 771r z którego zwycięsko wyszedł Karol (Karloman zginął). To właśnie Karol, obdarzony później przydomkiem "Wielki" objął panowanie w państwie frankijskim po Pepinie i koronował się na władcę 25.12.800r.