Wieś w Średniowieczu.
Zdecydowaną większość ludności w średniowiecznej Europie stanowili Chłopi (74%) ,pozostałą ludność stanowili rycerze i duchowni. W średniowieczu chłopi byli uważani za ludzi wolnych dlatego że nie podlegali państwu (królowi panującemu) natomiast podlegali panu wsi (tzw. wasalstwo). Chłopi oddawali panu jako podatek część plonów (w ówczesnych czasach nazywano to daniną lub pańszczyzną). Opłacali też oni specjalny podatek na rzecz kościoła którą nazywano dziesięciną. Jej nazwa pochodzi od co 10 worka zboża który oddawali.
Życie chłopa w średniowieczu nie było łatwe .Wszystkie prace wykonywano ręcznie, nie było wtedy ciągników ani kombajnów. Podstawowymi narzędziami pracy były: pług narzędzie to dzięki zastosowaniu żelaznych części, głębiej i lepiej spulchniało glebę niż stosowane wcześniej radła. Zboże było młócone za pomocą cepa czyli zwykłego kija,
A do jego przemiału używano żarna.
Z czasem zaczęto wprowadzać w rolnictwie ważne ulepszenia. Największe znaczenie miało wprowadzenie pługów i młynów wodnych ,
A także systematyczne zmiany zasiewów (trójpolówka):
-jedną część pola obsiewano wiosną,
-drugą jesienią,
-trzecią zostawiano pod ugór.
Podział ten co roku się zmieniał dzięki czemu gleba mogła odpoczywać i dawała wydajniejsze plony.
Wieś średniowieczna była bardzo podobna do obecnej, wtedy również budowano dom przy domu i utrzymywano dobre stosunki z sąsiadami dzięki czemu rolnik zawsze mógł liczyć na pomoc od strony sąsiada.
W wielu wsiach centrum stanowił kościół wszystkie zagrody były skupione wokół niego. Ludzie wspólnie dbali o jego wygląd i tam ustalali decyzje o swojej przyszłości. Dla wielu chłopów nie starczało ziemi w rodzimej wsi dlatego też wyruszali w poszukiwaniu nowego domu. W jednych wsiach był nadmiar ludzi a w drugich brakowało rąk do pracy.
Rolnictwo w średniowieczu nie rozwijało się jednakowo, najlepszymi terenami rolniczymi były tereny Francji i Hiszpanii .
Podsumowując życie chłopa w średniowieczu nie było łatwe miał pełne ręce roboty i ani chwili dla siebie.