Co to jest sonata barokowa i suita . prosze pomózcie mam to na jutro ;(

Suita barokowa składa się z kilku tańców utrzymanych w tej samej tonacji. Tańce wchodzące w skład suity mają zwykle formę jednorodną dwuczęściową i oparte są na ewolucyjnej zasadzie kształtowania. Przy łączeniu tańców w cykl podstawowe znaczenie ma zasada kontrastu tempa, ruchu, metrum, typu melodii itd. Typowa suita składa się z - allemande - jest to taniec niemiecki, w metrum parzystym, tempie umiarkowanym. Jako pierwsza część cyklu pełni niekiedy rolę preludium, stając się utworem figuracyjnym i tracąc charakter taneczny. Często przeważa ukształtowanie ewolucyjne. Niekiedy posiada na początku odbitkę ósemkową lub szesnastkową. Ma charakter dostojny. - courante - jest to taniec francuski, w metrum trójdzielnym, o tempie szybkim. Cechuje go lekkość, często stosowana figuracja o płynnym ruchu ósemkowym. Niekiedy posiada rytm punktowany. Rozpoczyna się przedtaktem. - sarabanda - jest to taniec hiszpański, w metrum trójdzielnym, o tempie wolnym. Jest to najwolniejsza część suity, często z wieloma ozdobnikami. Nie posiada przedtaktu. Odznacza się poważnym, majestatycznym charakterem, przewagą długo wytrzymywanych akordów oraz budową okresową. Często po sarabandzie następowało jej wariacyjne double. - gigue - jest to taniec angielski, w tempie szybkim lub bardzo szybkim. Posiada żwawy, wesoły charakter. Zwykle ma odbitkę. Stosowany też bywa rytm punktowany (ósemka z kropką i szesnastka). Był także popularny na terenie Szkocji i Irlandii.   W okresie baroku tworzono kilka rodzajów sonat, w zależności od obsady wykonawczej: sonata solowa, czyli a due – przeznaczona na jeden instrument solowy i basso continuo, sonata triowa – przeznaczona na dwa instrumenty solowe i basso continuo, sonata quatro – przeznaczona na trio instrumentów solowych i basso continuo. Istniał też inny podział sonat: da chiesa ( kościelna ) i da camera ( komnatowa ). Nazwy te dotyczyły funkcji utworu jako kompozycji kościelnej lub komnatowej. Cykl nie miał sprecyzowanej budowy, liczba i następstwo części były zmienne. Zasadą porządkowania części stały się kontrasty uzyskiwane przez zmianę tempa, faktury i motywiki. Najczęściej w skład cyklu wchodziła część fugowana, taneczna lub forma ronda. Cechą charakterystyczną sonaty barokowej była często faktura  polifoniczna, niejednokrotnie wyrażona kunsztowną imitacją.   Pozdrawiam.