Zbrodnia katyńska – wymordowanie na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 r. przez NKWD na wiosnę tego roku przetrzymywanych w obozach na terytorium ZSRR prawie 19 tys. jeńców wojennych – polskich oficerów – w tym pochodzących z rezerwy. Według szacunków historyków stanowiło to połowę korpusu oficerów Wojska Polskiego, ponadto ze względu na istniejący w II Rzeczypospolitej cenzus wykształcenia wyższego dla oficerów, czyli kadry dowódczej, zamordowani rezerwiści stanowili część niewielkiej liczebnie warstwy polskiej przedwojennej inteligencji
Niespodziewanie 13 kwietnia 1943r. niemieckie radio ogłosiło wiadomość o odkryciu pod Katyniem koło Smoleńska masowych grobów ze zwłokami polskich oficerów. Podnao również, że po pierwszych oględzinach zwłok ustalono, że zbrodni dokonano w 1940 r. Wskazywało to, że sdprawcami mordu byli Rosjanie. Reakcja Stalina była natychmiastowa-zaprzeczył doniesieniom niemieckim i obwinił o zbrodnię hitlerowców. Rząd generała Sikorskiego znalazł się w niezwykle trudnym położeniu. Dązył do wyjaśnienia sprawy, ale nie mógł ufać ani Niemcom, ani Rosjanom. Dlatego zwrócił się z apelem do Międzynarodowego Czerwonego Krzyża w neutralnej Szwajcarii, aby ten wysłał do katyńskich mogił ekipę niezależnych ekspertów. Niestety polskie wezwanie zbiegło się z podobną deklaracją Niemców. Wykorzystał to Stalin, który oskarżył polski rząd w Londynie o współp[racę z hitlerowcami i zerwał z nim wszelkie stosunki dyplomatyczne. Był to poważny cios dla Polaków.